Being 5

10 1 0
                                    


I don't know where I'm going. Kanina pa ako palakad lakad. Nakalabas na ako ng golf club ng mga San Loreno pero hindi ko alam kung saan na ako dinala ng mga paa ko. Nanghihina na rin ako dahil sa sobrang pag-iyak at nanginginig dahil sa sobrang lamig. Hanggang ngayon kasi ay umuulan parin at basang basa na ako.

I decided to take shelter in a nearby waiting shed and call Keira—my bestfriend who's in Los Angeles right now. She's my best friend since high school but I'm definitely not her first best friend—of course, I'm second in everything. Mabuti nalang talaga at nadala ko ang phone ko. Siya na ang tinawagan ko dahil kapag ang pamilya ko ang tinawagan ko ay mag-aalala at magdududa sila kung bakit ako umiiyak at basa ng ulan. I dialed her number and after a few rings ay sumagot naman siya.

"H-hello?" bakas sa boses niya na nagising siya dahil sa tawag ko. "Kei, go back to sleep." I heard someone say on the other line. Si Thomas siguro iyon—ang asawa ni Keira—mukhang madaling araw na sa L.A. at tulog na sila pareho.

"K-keira." I said shivering. Hindi ko na napigilan ang pagtulo na naman ng mga luha ko. Niyakap ko ang sarili ko sa sobrang lamig.

"A?" hindi ako sumagot. I sobbed when I heard her say my name. I miss my best friend, I miss her badly. Nakarinig ako ng pagkaluskos sa kabilang linya. "A, what's happening? Why are you crying?"

"Keira, h-help me."

"What happened? For fuck's sake, why are you crying? Did Caspian hurt you?"  irritation and concern was laced in her voice. She knows about my affair with Caspian. Silang dalawa ni Quinton—Caspian's secretary—lang ang may alam at dahil doon kaya kahit kalian ay hindi niya nagustuhan para sa akin si Caspian. She used to say to me that I'll lose everything when the people around me knew what I'm doing with Caspian but I don't care. Caspian and I love each other dearly and if this is what it takes to be with him, I'll risk all that I have.

"H-hindi." pagtatanggol ko kay Caspian. Wala naman talaga siyang kasalanan dahil ako ang may kasalanan sa kanya. "K-kailangan ko ng t-tulong mo k-kasi—"

"Why are you shivering?" pagpuputol niya sa sinasabi ko.

"N-nabasa kasi a-ako ng ulan." I answered. "K-keira diba may driver ka parin d-dito saTagaytay? P-pwede bang p-pasundo naman a-ako."

"Yeah. Nandyan pa naman si Mang Pedring. Bakit driver ko ang gagamitin mo? Why not just call your family driver? What happened and why are you wet from the rain?" sunod-sunod niyang sabi sa kabilang linya.

"N-next time ko nalang iki-k-kwento. J-just help m-me first o-okay?" I sneezed and coughed. I can feel that I'm close to being sick. Crying while walking under the rain didn't help me at all, it only made things worst.

"Okay. I'll call Mang Pedring. You have to tell me everything when I get back. I'll be there in 2 days. I know something's wrong."

"T-thank you, Keira. S-so much. Bye. Sorry sa a-abala."

"It's okay. I'll call Mang Pedring na. You take care, okay? I'll be there in no time. I miss you." pagbibilin niya pa sa akin.

"Okay. I-I miss you t-too." sabi ko at pinatay na ang tawag.

Keira was one of my not so many friends. She became my best friend in high school when she transferred in my Alma mater. To cut the story short, I became her first friend at our class and we stuck together. I know her first best friend, her name was Maniela. We met when we were introduced to each other by Keira. She was friendly and all but we didn't click like what I and Keira did.

Being A MistressTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon