"Sakin ol artik Yasemin, uzulme ikimiz bi. Yolunu bulacağız.." dedi Merve sarılırken bana..
Yüzümü göğsüne bastırıp ağlamaya başladım..
"Merve dayanamıyorum.. Acım tarifsiz artik bi yolunu bulup gitmem gerekiyor."
Başımı tarifsizce kaldırdım Merve gülümseyerek. Bugün Hafizenin dileklerini yerine getirelim yarım gidelim ?"
Sevinçten ağlamaya devam ettim gülümseyerek sımsıkı sarıldım merveye..
Odadan cıkıp salona gittik sofra toplanmıştı. Elime bi bez alıp komidini,dolapların yüzünü merdivenleri nereyi görüyorsam silmeye başladım. Hafize teyzenin benle konusacagindan emindim dogru zamani bekliyor olduğundan da.
İşlerini bitirip odama geçtim. Saat 19.32 di. Tam 6 saattir temizlik yapıyorduk canımız çıkmıştı. Biraz sonra kapı çalındı Hafize teyzenin olduğunu düsünerek "Gir" dedim.
Ne tesadufdür ki gelen Nazlıydı.
Gözlerim iri iri açıldı onu görünce, neden geldigini tahmin edemiyordum. Yavasca kapıyı örtüp Merveni yatağına tam karşıma oturdu.
Kafasını eğerek.
"Özür dilerim. Neden diye sorma sadece dilemek istedim."
Şaşkınlığımı gizleyemdim. Yüzüne anlamsızca bakıyordum. Sabah ki davranışından sonra bu şekilde konuşması beni şaşırtmıstı.
"Sorun değil. Zaten yarın buradan gidiyoruz merveyle. Artık istediğn gibi at koşturabilrsin evde."
Dedim. Geri yaslanarak.
Az önce benim yüz ifademi o almıştı.
"Gidiirmusunuz ? İyide nereye?"
"Dalga geçecek bişeyler mi arıyorsun? Kusura bakma bunu kimse bilmeyecek"
Dedim sertce. Ve odadan gitmesini bekledim. Beklediğim gibi de oldu sessizce kapıyı açıp çıktı.
Kimseye nereye gideceğimi söyleyemzdim. Kimse bunu bilmeyi hak etmiyordu. Kimse yanımda değildi.. Herkes karşımdaydı. Gitmeliydim.. En yakın dostumla.
