Sessizce odanın kapısını kapattım. Parmak uçlarımda, basamkları inmeye başladım.. Arkamdan gelen senle irkildim.
"Ne o yasemin nereye böyle?"
Yakalnmıştım.. Sesin sahibi Merveydi.. Yavaşça arkamı döndüm, yapmacık bi gülüşle. "Hic.. Su alıcaktım istermisin ?"
Hınzır bi gülüşle bana dikti gözlerini..
"Sen kimi yiyorsun yaso? Nereye kızım bak hafize yaklarsa, bu sefer yersin fırçayı."
Omuz silkerek üzerinde durduğum basamağa oturdum.
"Ne yapmamı bekliyorsun Merve? Dayanamıyorum..halim ortada.. Sen söyle?" dedim acımaklı ses tonuyla.
Merve, omuzuma yaslanıp, sabredeceksin yasemin çaremiz yok. Dedi.
Merve, en yakın arkadaşımdı.. Bu evde tek derdimi anlatabileceğim dostum oydu...
Ben evde hafize teyzenin sağolsun kira almadan yanında kalan bi kaç kızdan biriydim. Üniversite öğrencisiyim Edebiyat okuyorum.. Ailem yok.. Yalnızdım yalnız başıma buralara gelmistim ve burs alarak devam ettiriyordum eğtimimi.
Merve elimden tutup kaldırdı beni.
"Hadi hafize gelmeden kalkalım."
"Peki" diyip kalktim odamıza geçip yatağa uzandım..
Gözlerimi kapatıp.
Uykuya daldım...
"Uyanın tatil diye, öğlene kadar yatacak değilsiniz ya hanımlar.
Gözlerimi açtığım da hafize teyze elinde bir bezle kapıda oylece duruyordu.
"Temizlik zamanı hadi bakalım"
"Hafize teyze iki dakikacık ya ne olur müsade et" dedi merve.
Ben sesimi çıkarmadan Hafize yengenin insafa gelmesi için dua ediyordum.
"Delirtmeyin hadi dedim kahvaltıya sonra temizliğe" dedi sertçe kapıyı kapatıp. Bizi yalnız bıraktı. Kafamı kaldırıp Merveye baktım.
"Merve hadi gec kalmayalım."
"Tamam kalkıyorum."
Hazırlanıp kahvaltıya indik. Kızlar toplanmıştı yine en son biz inmiştik.
Gamze gülümseyerek "astsolistler hoşgeldiniz.."
"Hoşgördük tatlım" dedi. Merve gülerek. Sofraya oturup kahvaltı yapmaya başladık. O sırada beklenmeyen bişey oldu..
Nazlı bana bakıp, her zaman yaptığı o iğrenc gülüşüyle konuşmaya basladı.
"Yasemincim.. Dün gece nereye gidiyordun öyle ?"
Ağzımda ki lokmayı yutmaya fırsatım kalmamıstı.. Tüm gözler üzerimdeydi.. Merve şaşkınca bana baktı.. Ve hafize yenge..
Yutkunup cevap vermek için bir yudum su aldm.
"Su almaya iniyordum Nazlıcım." dedim sskince.
"Hmm Merve hafize yenge duymasın falan diyordu sanki su içmenemi kızıyor yoksa" dedi kahkaha atarak.
Sinirlerim bozulmuştu ve eminim herkes farkındaydı Nazlı dışında.
Hafifce diklenip, masadan desdek alarak ayağa kalktım.
"Nazlı, haddini aşma.. Ne yapmak istedigimi burda herkes biliyor.. Uzatma benim canımı yakmak seni eline bisey vermez. Şimdi zıkkımlan yemeğini sonra gözümün önünden toz ol.!"
Söylediklerimi o an ki sinirle söylemiştim.. Nazlıdan nefret ediyordum bu eve geldigi günden beri benimle uğraşıp dururdu.. Çok şükür ki aynı bölümde değildik.. Sürkeli birlikte olmaktan gına gelecekti... Sofradan kalkıp. Odam geçtim. Kapıyı sertçe örtüp mervenin gelemsini bekledim. Biliyordum yalnız bırakmazdı beni...
Beklediğim gibi de oldu. Kapı açıldı gelen Merveydi. Yanıma oturup, sarıldı..
"Sabret arkadaşım.. Bu dünyada hep kötüler kazanmaz ya.. Bizde kazanırız birgün elbet.. Sabret.. Ve artık umudunu kes olmayacak duaya amin demen yersiz.."
Sessiz kalıp sarıldım merveye.. Yalnız değildim ben.. Ve olmayacaktım ve asla Umudumu yitirmeyecektim.. Umut yoksa bende bir hiçtim çünkü..
