Would You Miss Me?

1. :)

Ακούω τις φωνες. Γίνονται όλο και πιο δυνατές κάθε λεπτό που περναει. Με είχαν προειδοποιήσει. Δεν έπρεπε να το κανω. Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω πίσω τον χρονο.. Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι είναι ο ήχος το περιπολικού. Ήμουν μόνη αλλά πάντοτε με συντροφια, οι δαίμονες μου είναι πάντα μαζί μου, με ακολουθούν παντού και ποτέ δεν με αφηνουν.. Τους νιώθω να με πνιγουν..

Το παρατραβηξα.. Έκανα μια υπόσχεση στον εαυτό μου και δεν την κρατησα.. Θυμάμαι την πρώτη στιγμή που τα άγγιξα ..Ναι αυτά τα μικρουλικα χαπακια.. Είναι τόσο μικρά αλλά μπορούν να προκαλέσουν τόση μεγάλη ζημια..
Ήμουν στο σαλονι.. Οι γονείς μου έλειπαν και ο αδερφος μου ήταν εξω.. Ήμουν σπίτι με κάτι 'ανθρωπους'.. Ξερεις, δεν πιστεύω στην λέξη 'φίλος', ουτε στη λεξη 'χαρα'...Είναι τόσο ψευτικες..Κανείς δεν είναι χαρούμενος.. Ούτε αυτό το κορίτσι που έχεις στην ταξη που την βλέπεις μονίμως με ένα χαμόγελο στο προσωπο..Πίστεψε με αυτή υποφέρει πιο πολυ απο εσένα κι από οποιονδήποτε χαζό σου φίλο που προσποιητε πως έχει 'καταθλιψη' μονο και μόνο για να τραβήξει προσοχη..
Ναι. Το μαντεψες. Εγώ ειμαι αυτο το κοριτσκ.. Είμαι πάντοτε 'χαρουμενη'.. Δεν έχει νόημα να δείξεις πόσο υποφέρεις μέσα σου.. Κανένας δεν θα νοιαστει έτσι κι αλλιως..Οι άνθρωποι γύρω μου, οι λεγόμενοι 'φιλοι' δεν έχουν τιποτε αλλο να πουν για εμενα εκτός από το ποσό χαρουμενη ειμαι και πως μπορώ να κανω οποιονδήποτε να αισθανθεί χαρουμενο..Δεν είμαι 100% σίγουρη ότι αυτό είναι αλήθεια αλλά αν είναι τοτε κάτι κανω λαθος..Γιατί να μπορώ να τους κανω όλους χαρούμενους εκτός από μένα;;

Χτες η στεναχώρια μου πήρε τον έλεγχο..Δεν ήξερα τι εκανα..