Would You Miss Me?

3. :)

Κάποιος με ειδε. Δεν ήμουν μόνη στο πάρκο. Κάποιος με παρακολουθούσε.. Αυτός πήρε την αστυνομία! Από λεπτό σε λεπτό θα με βρίσκανε. Δεν ήθελα να πάω φυλακή, άρχισα να φαντάζομαι όλα τα απαίσια πράγματα που θα μπορούσαν να συμβούν.. Δεν μπορούσα να κανω κατι αλλο εκτός από το να τρέξω ακόμα πιο γρήγορα, ήμουν όμως ήδη κουρασμένη και δεν θα άντεχα πολύ. Έχω να τρέξω έτσι πολύ καιρό.

Καημένοι οι γονείς μου, αναρωτιόμουν πως θα ένιωθαν μόλις τους έπαιρναν τηλέφωνο από το τμήμα.. Δεν θα ταν η πρωτη φορά που τους απογοητευω, η πρωτη φορά που θα ένιωθαν ντροπή για εμενα..Ίσως αυτή τη φορά να με έδιωχναν από το σπιτι.. Να με έστελναν σε κανά ιδρυμα..ΑΝ δεν εμπαινα φυλακη..

Έπρεπε να πάρω δράση!

Ήξερα ότι το πρωτο Πράγμα που θα ψάχνανε θα ηταν τα ναρκωντικα.. Έπρεπε να τα ξεφορτωθώ. Δεν ήταν όμως τόσο απλό..έχουν λυκοσκυλα που τα μυρίζουν αυτά από μέτρα μακριά. Δεν θα γλιτωνα.
Πέταξα όπου βρήκα τα χα παλιά και βρήκα γρήγορα έναν πλατύ κορμό δέντρου αρκετό μεγάλο για να με κρύψει και έκατσα κάτω για να ξεκουραστώ..Τα κομματάκια ξύλου κατώ με Εγδερναν και με τσιμπουσαν αλλα δεν με ενοιαζε. Το μονο που με ενοιαζε ήταν να ξεφύγω. Οι σειρήνες πλησίαζαν. Μπορούσα να ακούσω τη καρδιά μου να χτυπάει τόσο γρήγορα και δυνατά λες και ήταν έτοιμη να σπάσει. Ολα γύρω μου άρχισαν να γυρίζουν λιγο πριν χασω τις αισθησεις μου..

Πριν λίγο ξύπνησα. Βρίσκομαι σε ένα κελί του αστυνομικού Τμήματος της περιοχής μου. Το περιβάλλον είναι γνώριμο καθώς δεν είναι η πρώτη φορά που έρχομαι. Την προηγούμενη φορά που με φέραν εδώ ήταν ύστερα από μια πορεία. Παραλίγο να μαχαιρωσω έναν αστυνομικό, αφού πρώτα του πέταξα ένα δυναμιτακι στο κεφάλι..Είχε πολυ πλακα. Ξέρετε..Η χαρά κάποιου πάντοτε βασίζεται στην λύπη κάποιου αλλου, το εχω μάθει με το πέρασμα του χρόνου και είμαι σίγουρη πως θα το μάθετε κι εσείς..

Στον τοίχο απέναντι από τα κάγκελα είναι τοποθετημένο ένα ρολόι..Παναγία μου..Είμαι εδώ πάνω από το δώδεκα ώρες! Οι γονείς μου δεν θα ρθουν μέχρι την επόμενη βδομάδα οπότε υποθέτω θα πρέπει να περιμένω.

Πέρναγαν αρκετές ώρες. Πολλοί ερχόντουσαν και πολλοί έφευγαν. Άλλοι για κλοπή, για φονους, για φόρους, μεθυσμένοι κ.α. Κάθε φορά λέγανε όμως το ίδιο πράγμα 《 Δεν φταίω 》 μπορώ να πω πως μερικούς τους πιστεύω. Για να φτάσεις σε σημείο να παραβιάσεις τον νόμο θα χεις κάποιον σοβαρό λόγο. Αυτοί οι άνθρωποι δεν θα έχουν και τις καλύτερες ζωές. Δεν είναι ότι θα ξυπνήσεις μια μέρα και θα πεις 《Α! Ας γίνω δολοφόνος γιατί βαριέμαι..》

Ειναι σχεδόν μεσάνυχτα..άκουω βήματα να κατευθύνονται προς το κελί μου, αρχίζω και αγχώνομαι. Στα κάγκελα εμφανίστηκε ένας φρουρός, περίπου 25χρονος, μπρατσωμενος, ψηλός, με γαλανά μάτια. Είναι πανεμορφος. Τα νέα που μου μετέδωσε όμως δεν είναι τόσο όμορφα όσο τα μάτια του.
-Ο σεριφης επιθυμεί να σου πει δυο λογάκια.