Son derste bitmiş eve gidiyordum.Bu çocuk her zaman karşıma çıkmak zorunda mıydı ? -Ayaz beni takip etmeyi kesermisin lütfen ! O da ukalaca: -Seni takip ettiğim falan yok ben burda oturuyom , dedi. Şimdi farkettim bizim apartmanın yanındaydık.Nasıl yani burda mı oturuyordu ?Yan yana mı oturuyorduk hala inanamıyordum.Ayaz ve ben offf olamaz.Her neyse hem nolucak o benim sadece arkadaşım.Bende hemen kendi apartmanımıza yöneldim. Ayaz ise arkamdan ''Görüşürüz prenses'', dedi. Yüzümde anlaşılamaz bir şekilde tebessüm belirdi. *** Sabahın bu saatinde okula gitmek benim için ölümdü. Ne güzel sıcacık yatağımda yatmak varken hocaları çekmek istemiyordum. Yatağımdan kalkmak zorunda olduğum aklıma geldikçe deli oluyordum. Hemen kıyafetlerimi giyip aşağı indim ağzıma iki lokma bir şeyler atıp evden çıktım. Aslı ile buluşup gidecektik. Evlerinin önüne geldim. Ama hala yoktu. Şu Aslı ' nın hazırlanmasını anlamıyorum. Sanki bana düğüne gidecek. Okula boya küpüne girerek gidiyor. Hele şükür indi aşağı ; - Şükür teşvik ettiniz hanımefendi , dedim.Bana gülerek karşılık verdi. Okulun yolunu tuttuk gidiyoruz Ece bize doğru koşarak ''KIZLARRR'' diye bağırıyordu. Birden korktuk Ece bize çok uzakta oturuyordu. Ve bizim mahalleye gelse gelse çookk önemli bir olay olduğunda gelirdi. (Kendisi biraz üşengeçtir ). -Noldu , dedik. Nefes nefese kalmıştı. Zar zor yürüyordu. ''Kızlar buna inanamıyacaksınız ama ''AYAZ BAYILDI''. EEE bizene bundan neeeee ''AYAZ MI ?''. Acaba niye bayıldı. -Niye bayıldı ki , dedim soğukkanlılıkla . Ece , -Bilmiyorum ambulans geldi ve götürdüler gerisi bende yok, dedi. Okula gelmiştik Ayaz 'ın en yakın arkadaşı olan Selim 'in yanına gittim ve duyduklarım karşısında kalakaldım.Ayaz kansermiş. Ve sabahta ilaçlarını almamış. Şimdi hastaneden geliyormuş Selim. Durumu iyiymiş. Umarım bir şey olmazdı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayatın Mavi Tonu
Чиклитİşte böyle...Mutluluk gibi , renkler de ele avuca sığmaz . Bir görüntüdür ; ancak görebilenler için.❤️
