Hayatın Mavi Tonu

Kazanan Taraf

Okula Aslı ile gelmiştim.Sınıfa doğru ilerliyorduk ki. Okulun kapısından Ayaz girdi. Çok perişan duruyordu.Yanında annesi ile gelmişti.Müdürün odasına çıkıyorlardı.Bizde Aslı ile sınıfa girdik.Sınıfın habercisine yani Ece 'ye göre hoca gelmemiş ve ders boş.                                                                                              İlk ders boş geçmişti.Hiç diğer derslere girmek istemiyordum.Ayaz 'ın yanına gitmeye karar verdim. Merdivenleri çok hızlı çıkıyordum.Ayaz 'ın sınıfından içeri korkarak girdim.Ayaz sırada oturmuş dışarı bakıyordu.Sırasına doğru yürüdüm ve yavaşça yanına oturdum.Birden irkilerek benden tarafı döndü. Ve beni görünce hafifçe gülümsedi.Ben;                                                                                                                                  -İyi misin ? ,dedim. O da                                                                                                                                                                  -Daha iyiyim ,diyerek gülümsedi.Bende güldüm ve zil çaldı.''Gitmem gerek görüşürüz ,dedim.Sınıfın kapısından çıktığımda gözlerimden yüzüme doğru hafifçe bir göz yaşı aktı.Neden aktı hiçbir fikrim yok.Ama Ayaz için üzülüyordum.Durumunun daha da kötü olmasını istemiyordum.Zaten eski hali gibi neşeli ve komik değildi.                                                                                                                                                                  Okul çıkışı canım eve gitmek istemiyordu.Biraz sahil kenarında yürümek istedim.Sahile doğru yola koyuldum.                                                                                                                                                                                              Sahil kenarına geldiğimde içime huzur geldi.Bir kafeye girdim ve masaya oturdum.Garson kız başıma dikildi.''Bir çay '',dedim.                                                                                                                                                     Çayım gelmişti.Kendimi çok iyi hissetmeye başladım burası bana huzur veriyordu.Ne zaman canım sıkılsa,annemle kavga etsem,kendimi kötü hissetsem ya da herhangi bir kötü olay olduğunda kendime  gelmek için buraya gelirdim.Yine buradaydım.Ve buraya her zaman gelmekten vazgeçmiyecektim. Burayı çok seviyordum.Bazen bizim kızlarla geliyorduk.Ama onlar burayı pek sevmiyorlardı.O yüzden genellikle kendim geliyordum.                                                                                                    İki saat kadar oturdum ve kalktım.Çünkü annem aramaya başlamıştı.Annem bir şeyi öğrenmesin meraktan çatlardı zaten.Acele ile otobüse bindim.                                                                                                             Mahallenin önünde indim ve eve doğru yürüdüm. Tam apartmana gircem , Ayaz yan apartman kapısından çıkıyordu.Biraz mutlu duruyordu.Yanına gidecektim ki o benim yanıma geldi ve ukalaca tavrını takınarak;                                                                                                                                                                                 -Sen sormadan söyliyim çok iyiyim,okul çıkışı hastaneye gittim ve kanser mücadelem sona eriyor,dedi.Ne yani bu hastalık böyle hemen iyileşilecek bir şey değildi ki zaten ama 2-3 sene önce yakalanmıştı.Aman neyse iyileşmişti mi iyileşti sonuçta çok sevinmiştim.Ayaz yürüyüşe gidiyormuş beni de davet etti.Ona 5 dakika verdim ve eve çıktım üstüme bir şeyler giyindim aşağı indim Ayaz beni görünce güldü.Ona noldu der gibi baktım.Gözleri ile üstümü işaret ediyordu.Montumu unutmuştum.Yukarı çıktım montumu aldım ve başka bir şeyi unutup unutmadığıma baktım telefonum sağ cebimde anahtar sol cebimde tamamdım.Koşarak aşağı indim.                                                   Ayaz ile beraber yürümeye başladık.