Abisinin bu sözleri Aybükeyi huzursuzlaştırdı .Aklı hala o çocuktaydı ilk defa böyle hızlı çarpmıştı kalbi .Aklından bunlar geçerken birden kapı çaldı kapıyı açtı gelen en yakın arkadaşı Sibeldi .Sibel onların az ileride oturan yan komşusuydu Aybüke her derdini ona anlatır ona oldukça guvenirdi .Sibel içeri girdi çok mutluydu belki ki bir şeyler anlatacaktı Aybükenin yanına sokuldu;
_Sana söylemem gereken şeyler var.Biraz dışarı çıkalım mı?
_Olur üzerimi giyeyim babama haber vereyim çıkalım...
Aybükenin aklında çeşme ve gördükleri vardı. Ama bunların hiç birinden haberi yoktu Sibelin .Sibel bir heyecanla anlatmaya başladı.
_Kazanmışim kazanmışim!!!!
_Neyi diyorsun anlamıyorum Sibel.
_İstanbul da en çok istediğim üniversiteyi ve bütün ünlü doktorların meslek aldığı yer orası .Allahım hayallerim gerçek oldu.
_Senin adına sevindim canım arkadaşım
_Sağol canım .Kendi heyacanimdan seni unuttum senin canın mi sıkkın anlatmak istermisin?
_Abim.....
_Yine kimi bulmuş?
_Çok zengin biriymiş ama..
_Amasi ne!Soyleseydin ya istemiyorum ,okumak istiyorum hayallerim var falan deseydin artın yeter sıktı bu koca muhabbeti böyle sus sus nereye kadar .
_Haklisin ama abimi biliyorsun karşı cikamam ona hele bide yanında babam varsa..
_Peki senin aklında birileri yok mu?En azından şimdilik babanlarin ağzını kapatalim .
_Aslında var.!Geçen gün çeşmede güğümleri doldururken kasabada daha önce görmediğim birini gördüm o boy pos ah ah!!
_Gerçekten mi? Peki kimmis neyin nesiymis öğrendin mi?
_Dur bakalım daha yeni gördüm .Araştırır konusuruz elbet.
_Tamam arkadaşım u ise sen bi bak babanlarida biraz oyala .En iyisi bu.
Bu konuşmanın ardından oradan ayrıldılar ve evin yoluna koyuldular .Aybükenin evde hayatı hep aynıydı .Bir anne evde ne yapıyorsa bunların hepsini o üstlenmişti .Aybükenin okuma hayatı sadece gördüğü yazıları okumaktan ibaretti .Daha sonrası yoktu sadece yazıları okuyabiliyordu .En büyük hayali arkadaşı gibi o da doktor olmak istiyordu .Şimdi o da gidecekti ve derdini paylaşacak kimsesi kalmayacaktı .Aybüke sofrayı kurarken küçük abisi Ömer içeri gelmesini istedi .Konuyu biliyordu ama yinede meraklanmıştı içeri gitti ve usulca oturdu Ali konuya girdi;
_Aybüke canım kardeşim sana bahsettiğim aile seni istiyorlar ne dersin?
Şaşkindi .Bir anda titremeye başladı .Bu işin tek olumlu yanı vardı o da ona sorulmasıydı .Şimdi ne diyecekti Sibelin dediği gibi karşı çıksa ,bu sefer saygısızlık olurdu ,hem hiç bu zamana kadar babasına karşı çıkmamış sesini dâhi yükseltmemisti .Kendini bir boşlukta hissetti bu iş öncekiler gibi değildi ,ciddiydi .Herkes ondan bir cevap bekliyordu .Kendini topladı ve söze girdi ;
_Abicim siz benim hakkında en iyisini bilirsiniz ,ama benim hayallerim var biliyorsunuz Sibel gibi bende doktor olup okumak istiyorum evlenmek istemiyorum!!!
Babası bir anda sinirli bir şekilde ayağı kalktı ve ona bakarak;
-Ne demek okicam yaşın kaç basın kaç utanmicakmisin .Madem hakkında en iyiyi biz biliriz o zaman evleneceksin.dedi ve odadan ayrıldı.
İ
