You Know.

Part 2.

Μετά τη σκηνή με τον άγνωστο μαλάκα έφυγα προς την τάξη για να ακούσω για το επόμενο 2 ώρα την ηλίθια Μάρα να μας μιλά για το πως θα είναι η φετινή εξεταστική μας. Ναι πρώτο μάθημα μέρα το υπέροχο καλοκαίρι και η Μάρα Κλίντον η καθηγήτρια των κειμένων μου θα μας έκανε κήρυγμα. Κοιτάω τη Γιαννούλα η οποία με κοίτα ήδη και προσπαθούμε να ακούσουμε για την υπόλοιπη μισή ώρα την Μάρα. Ευτυχώς το κουδούνι χτυπά και πριν προλάβουμε να ανοίξουμε την πόρτα μπαίνει μέσα ο Φινν περνώντας εμένα και την Γιαννούλα από την τάξη και τα βλέμματα όλων πάνω μας πλέον. Καθώς πηγαίνουμε προς το στέκι μας χαιρετώ διαφορά παιδιά, αλλά τα ξέρω αλλά με ξέρουν ενώ εγώ όχι. Δε μπορώ να πω πως με χαλάει όλο αυτό αλλά αντίθετα το διασκεδάζω. Αφού καθόμαστε πλέον ο Φινν είναι ακριβώς μπροστά μας και μας κοιτάει.
Κ. " Έγινε τίποτα ρε μαλάκα και μας έφερες έτσι εδώ;" τον ρωτάω περίεργα.
Γ. " Την επόμενη μωρό μου πήρα μας κι όλας." του λέει ειρωνικά η Γιαννούλα και εγώ γελάω σιγά.
Φ. "ρε καριόλες πήγα τουαλέτα και με είδε η Κλάρα με το τσιγάρο. Και δεν ήταν απλό τσιγάρο" μας κοιτάει και αμέσως καταλαβαίνω τι εννοεί.
Κ. "είσαι μαλάκας αγόρι μου; Τι σου είπε;" υψώνω ελάχιστα την φωνή μου και εκείνος με κοίτα.
Φ. "ρε μαλάκα δε παίζει να κατάλαβε ότι είναι μπάφος γιατί το έσβησα κατευθείαν." περνει μια ανάσα και ελπίζω να το εννοεί.
Γ. "Ρε ζώο της φύσης ελπίζω να μην έχεις καπνίσει μόνος σου όλο το σακουλάκι" η Γιαννούλα τον κοίτα και βάζει τα γυαλιά στο κεφάλι της.
Φ. "όχι μωρέ βουλωσέτο" κοιτάω την Γιαννούλα και εκείνη εμένα και αφήνουμε το θέμα στην άκρη. Οι επόμενες 3 ώρες πέρασαν γρήγορα και όλοι μαζί πήγαμε σπίτι μας. Όχι. Όχι. Όχι. Οχι πάλι μπροστά μου αυτό όχι. Με κοίτα εξεταστηκά και μου χαμογελάει.
Με πλησιάζει και μου κράτα το χέρι. Ο Φινν και η Γιαννούλα μας κοιτάνε περίεργα.
Α. "θέλω να σου μιλησω" γυρίζω τα μάτια μου και πάει μόνη μας λίγο πιο πέρα " ήθελα να ζητήσω συγνώμη για το πρωί ή συμπεριφορά μου ήταν απαράδεκτη και ούτε που σε ξέρω ώστε να σου μιλήσω έτσι. Με λένε Κάμερον." απλώνει το χέρι του για χειραψία και το πιάνω
Κ. "Καρίνα" του απαντάω αδιάφορα και με κοίτα. "απλά μην κρίνεις ανθρώπους από το πως είναι εξωτερικά. Θα μπορούσα άνετα να σε πω φυτό ή ακόμα καλύτερα παιδί της μαμάς με το ντύσιμο σου αυτό αλλά από ότι βλέπεις ήθελα να το παίξω ευγενική. Την επόμενη βγάλε αυτά τα γυαλιά και αυτό το πουκάμισο μέσα από το παντελόνι θα είναι καλύτερα" του χαμογελάω και φτάνω πίσω στα παιδιά που αυτό που βλέπω με εκπλήσσει. Σε ένα παγκάκι η Γιαννούλα Καβάλα στον Φινν να φιλιούντε χωρίς αύριο. Οκεεπππ. Ξεροβήχω και αυτόματα η Γιαννούλα είναι στην δίπλα θέση από το Φινν ενώ ο ίδιο με κοίτα δολοφονικά.
Κ. "αεμμμ πάμε σπίτι;;;" λέω χαζογελόντας και οι δύο τους κοιτούν ο ένας τον άλλον. Αφού πλέον περπατάμε και γελάμε νευρικά λες και έχουμε μαστουρωθεί καταλήγουμε στο supermarket να τραγουδάμε και να ψωνίζουμε τα βασικά για το σπίτι με ένα κάρο σοκολάτες και γλυκά η Γιαννούλα με τον Φινν έχουν ξεσηκώσει όλο το μαγαζί με τα γέλια τους. Η ίδια φωνάζει πως τον γαμάει ενώ ο ίδιος υποστηρίζει πως όταν τα βράδια τον τρώει φωνάζει περισσότερα από την Μπάρακ. Γελάω τόσο πολύ. Είναι κι οι δύο μαλακισμένα και κωλόζωα αλλά είναι η οικογένεια μου.

***
Αργά το βράδυ μετά από μια μεγάλη βόλτα πηγαίνει ο καθένας στα δωμάτια του. Καλά όχι όλοι. Η Γιαννούλα δεν ήρθε σε εμένα. Λογικά ο Φινν είχε άγριες διαθέσεις. Μπορεί οι φωνές να ήταν τόσο δυνατές που να με εκνευρίζουν αλλά ναι. Υπομονή.
Ο ήχος από το κουδούνι ακούστηκε και εγώ βαριεστημένα κατέβηκε τα σκαλιά και άνοιξα την πόρτα.
Κ. " Daniel" αναφώνησα. Ο Daniel είναι το παιδί που κάνω κάτι το τελευταίο διάστημα και που μπορώ να πω είναι μούναρος.
D. "έλα μωρό μου" τα υπέροχα γεμάτα χείλη του περνούν το σχήμα ένας από τα πιο υπέροχα χαμόγελα κάνουν την εμφάνισή τους μπροστά στα μάτια μου. Χωρίς πάρα πάνω λέξεις εγώ κολλημένη στον τοίχο και εκείνος πάνω μου να φυλάει τα χείλη μου με πάθος και τα χέρια του να κόβουν βόλτες στο σώμα μου. Οι γλώσσες μας παλεύουν για να πάρει κάποια από τις δύο τη κυριαρχία. Χοροπηδάω πάνω του κι κλείνει την πόρτα αφού τοποθέτηση τα πόδια μου γύρο του χωρίς να σταματήσει να με φυλάει και ανεβαίνουμε στο δωμάτιο. Τα χείλη του βρίσκονται στον λαιμό μου και αφήνουν σημάδια. Μονοπάτια αφήνει σε όλο μου τον λαιμό και πίσω από τα αυτιά σε κάθε σημείο του λαιμού μου. Τα ρούχα μας αφαιρέθηκαν και τα χείλη του ταξίδευαν σε όλο μου το κορμί.
Κ. "Daniel σε παρακαλώ απλά κάνε κατι" η φωνή μου βαριά καθώς εκείνος έπαιζε με την αριστερή μου ρόγα ενώ με τον αντίχείρα του έπαιζε με την δεξιά κάνοντας με να αναστενάζω.
D. "Σςς μωρό μου. Όλα με την σειρά τους" μου είπε απαλά και τώρα ανάμεσα στα δόντια του είχε πάρει θέση η δεξιά ρόγα μου. Αφού το βασανιστήριο με το στήθος μου είχε τελειώσει πλέον αφήνει μονοπάτια από φιλιά που μου καίνε το δέρμα καθώς η ευχαρίστηση από τις προηγούμενες κινήσεις του επιδεινώνει την όλη κατάσταση. Πλέον το πρόσωπο του ανάμεσα στα πόδια μου να γλύφει και να δαγκώνει την κλειτωρίδα μου καθώς εγώ βογγάω από ευχαρίστηση. Ο ίδιος μετά από λίγο βρίσκεται μέσα μου και με έντονες κινήσεις κουνιέται καθώς γρατζουνιές μου περνούν θέση στα πλευρά του και ο ίδιος καρφώνεται μέσα μου κάνοντας με να φωνάζω. Μετά από λίγη ώρα οι φωνές στο δωμάτιο κόπασαν και βρεθήκαμε αγκαλιά να αναμένουμε γρήγορα.
D. "α ρε μωρό μου" μουγκρίζει και μου πείραζε τα μαλλιά.
Χαμογελάω και μας πέρνει ο ύπνος.

***
Το επόμενο πρωί προσπαθώ να σηκωθώ από το κρεβάτι αλλά ένα χέρι είναι τόσο σφιχτά πάνω μου που δεν τα καταφέρνω και στο δωμάτιο μπαίνει ξαφνικά η Γιαννούλα. Την κοιτάω με νόημα και περιμένω να φύγει χωρίς να μιλήσει τα καταφέρνω και τότε ο Daniel φυλάει απαλα τα χείλη μου.
D."καλήμερα όμορφη " μου χαμογελάει
Κ." καλημέρα όμορφε" χαμογελάει κι με κοίτα.
D. "πως κοιμήθηκες;" φυλάει τα χείλη μου πεταχτά και χαμογελάω.
Κ." μια χαρά ήταν. Εσύ; "δαγκώνω το κάτω χείλος του κι εκείνος τσιμπάει το μπουτί μου.
D." όλα καλά. Σήκω να ετοιμαστούμε. " σηκωνομαι και αρχίζουμε να ετοιμαζόμαστε. Αφού είμαστε έτοιμοι κατεβαίνουμε κάτω και τι να δουμε