ΦΩΣ

Η νέα αρχή

Κεφάλαιο 1

Το αυτοκίνητο σταμάτησε μπροστά από ένα τεράστιο σπίτι με μια μεγάλη αυλή στο μπροστινό μέρος,το νέο μας σπίτι .Πίσω του απλωνόταν περήφανα ένα σκοτεινό δάσος.Η μαμά πήρε ορισμένες κούτες και τις μετέφερε στο εσωτερικό του σπιτιού.Εγώ είχα μείνει να κοιτάζω τριγύρω μου την ομορφιά της φύσης. Δε συνήθιζα να βλέπω τέτοια τοπία στη Νέα Υόρκη όπου ζούσα μέχρι χθες.Στη Δυτική Βιρτζίνια όλα φαίνονται πιο ήρεμα και γαλήνια.Έτσι όπως παρατηρούσα,το μάτι μου έπιασε μια κίνηση από το διπλανό σπίτι.Πρόλαβα να δω μια φιγούρα πίσω από το παράθυρο πριν κλείσει η κουρτίνα.Μάλιστα,αυτό μου έλειπε τώρα ,ένας ανώμαλος γείτονας .Πήρα και εγώ κάποιες κούτες και μπήκα στο σπίτι. Ήταν ένα αρκετά ευρύχωρο μέρος για 2 άτομα. Το σαλόνι ήταν ενωμένο με την τραπεζαρία και τα πάντα ήταν σε αποχρώσεις του κόκκινου.Η κουζίνα ήταν λίγο πιο δίπλα και ήταν λευκή με κόκκινες πινελιές.Η μητέρα μου είχε απορροφηθεί στην τακτοποίηση του σαλονιού,οπότε εγώ αποφάσισα να ετοιμάσω το δωμάτιο μου.Μόλις μπήκα μέσα έμεινα να το κοιτάζω με το στόμα ανοιχτό.Τα πάντα ήταν ροζ.Τα πάντα.Από τους τοίχους μέχρι και το κρεβάτι.Το μισώ το ροζ,μου θυμίζει την όχι και τόσο ωραία παιδική μου ηλικία.Τα χρόνια που ο πατέρας μου έμενε μαζί μας,πριν μας παρατήσει για μια νεότερη.Άφησα τις κούτες στο πάτωμα και πλησίασα στο παράθυρο.Παραμέρισα τις απαίσιες ροζ κουρτίνες και κοίταξα απέξω. Δεν μπορούσα να δω πολλα παρά μόνο το απέναντι σπίτι και συγκεκριμένα το παράθυρο του απέναντι σπιτιού .Παρατηρώντας καλύτερα διέκρινα μια ανδρική φιγούρα.Είχε τη γυμνή πλάτη του γυρισμένη σε εμένα αλλά αυτό δεν με εμπόδισε από το να δω πόσο γυμνασμένος ήταν.Γύρισε απότομα το κεφάλι του σαν να κατάλαβε ότι τον παρακολουθούσα και έκλεισε τις κουρτίνες.Απομακρύνθηκα από εκεί και κατέβηκα στο σαλόνι
"Πως σου φαίνεται το σπίτι γλυκιά μου?"
"Μια χαρά μαμά.Αν εξαιρέσεις το ροζ μου δωματιο"
"Το φαντάστηκα ότι αυτό θα ήταν πρόβλημα.Αν θες μπορεις να πας αύριο να πάρεις ό,τι χρειάζεσαι για να το φτιάξεις όπως εσύ θες"
"Βασικά έλεγα να πάω τώρα.Να δω και την πολη"
"Θα αρχίσει να βρέχει σε λίγο γλυκιά μου και δε θέλω να κυκλοφορείς μόνη σου έξω."
"Έτσι κι αλλιώς μόνη μου θα είμαι και αύριο.Δεν ξέρω κανέναν εδώ περα"
"Είμαι σίγουρη ότι οι γείτονές θα ήθελαν να σε γνωρίσουν.Είναι δύο παιδιά στην ηλικία σου,ένα αγόρι και ένα κορίτσι"
"Δεν μπορώ να πάω στα καλά καθούμενα και να τους πω να έρθουν μαζί μου.Δηλαδή,πόσο τρελό θα ακουστεί αυτό?"
"Μα δε χρειάζεται να τους πεις αυτό.Απλά πιάσε κουβέντα.Είμαι σίγουρη ότι θα έχετε πολλά κοινα."
"Εντάξει μέχρι αύριο θα δούμε.Τι έχουμε για φαγητό?"
"Δεν έχω προλάβει να μαγειρέψω κάτι.Ίσως αργότερα."
"Καλά δεν πειράζει. Θα είμαι στο δωμάτιό μου αν με χρειαστείς."

Την άφησα να συνεχίσει με το ξεπακετάρισμα και ανέβηκα στο δωμάτιό μου.Από όταν ο μπαμπάς μου μας άφησε πριν δέκα περίπου χρόνια η μητέρα μου δεν ήταν ποτέ ξανά η ίδια.Δε φρόντιζε την εμφάνισή της,δεν αγόραζε συχνά ρούχα και καλλυντικά και γενικά παραμελούσε τον εαυτό της.Προσπάθησα πολλές φορές να την πείσω να βγει,να γνωρίσει νέο κόσμο και ίσως να ξαναβρεί την αγάπη.Ήθελα να τη δω με κάποιον άντρα στο πλευρό της, κάποιον που δε θα την άφηνε όπως ο μπαμπάς μου.

*Αυτό ήταν το πρώτο κεφάλαιο. Θα το εκτιμούσα πολύ αν αφήνατε κάποιο σχόλιο λέγοντας αν σας άρεσε το πρώτο κεφάλαιο και τι πιστεύετε ότι θα συμβεί στη συνέχεια. Σας ευχαριστώ όσες/-οι το διαβάζετε :) *