Our life ft. Magcon

Flights

6 maanden later

Sasja en Nikita zaten naast me op de bank. Sasja's moeder en mijn moeder zaten tegenover ons. Sasja's moeder begon met praten 'we weten hoe erg jullie de jongens missen en...' nog voor ze haar zin af kon maken begon Sasja te gillen. 'Jullie vertrekken overmorgen' vulde mijn moeder aan. 'weten de jongens dit?' vroeg Nikita blij. 'nee totale verassing' zei Sasja's moeder. M'n moeder pakte de vliegtuigtickets en gaf ze aan me. We zouden in de middag in aankomen.

De dag daarna had Sasja het er alleen maar over, hoe blij ze was dat ze Jack J weer zou zien en dat soort dingen. Ze had haar spullen al gelijk ingepakt zodat ze nog een dag de tijd had om te bedenken of ze niks was vergeten. Ik had mijn spullen op het laatste moment ingepakt wat ervoor zorgde dat Nikita en ik veel te laat op het vliegveld stonden. 'Waar blijft Sasja nou' zei Nikita terwijl we richting de douane liepen. 'we zouden haar toch bij de douane zien?' vroeg ik. Maar eenmaal bij de douane aangekomen zagen we dat ze er niet was. 'Kom op ze heeft nog maar een half uur' klaagde Nikita. Ik pakte m'n telefoon uit m'n tas 'Ik sta in de file, hopen dat ik het haal!' stond er in het berichtje dat ik van Sasja kreeg. 'ze staat in de file' zei ik tegen Nikita 'ze gaat het nooit halen'. Ik en Nikita wilde natuurlijk niet onze vlucht missen omdat Sasja te laat was en dus gingen we alvast boarden. 'Nog 10 minuten' zei Nikita zenuwachtig terwijl we in de rij stonden om in het vliegtuig te stappen. Ik pakte mijn telefoon om nog even te checken of Sasja iets had gestuurd. 'Ik ga het niet halen, ik neem morgen een vliegtuig naar jullie toe en zie jullie in de middag' . 'Ze gaat het niet halen, ze neemt morgen een ander vliegtuig' zeg ik en ik zucht.

'We gaan zo landen' Zei Nikita na 9 uur in het vliegtuig zitten en ze tikte me aan om me wakker te maken. Ik schrok wakker en keek Nikita aan 'lekker geslapen' vroeg ze terwijl ze al haar spullen in haar tas stopte. Ik pakte de tijdschriften voor me en eed ze terug in mijn tas 'Ja' antwoordde ik terwijl ik gaapte. Na een halfuur stonden we weer op e grond. Nikita zat nog steeds zenuwachtig op haar kauwgom te kauwen terwijl mensen elkaar aan het duwen waren in het gangpad om naar buiten te kunnen. Toen het was rustiger werd stonden ik en Nikita op en liepen het vliegtuig uit. 'Dus nu moeten we nog een taxi vinden' zei Nikita nadat we onze koffers hadden opgehaald. Uiteindelijk stopte er een taxi en stapte we in.