Only The Moon Knows

Hoofdstuk één

"Fuck. Dit gaat fout."Ik besloot dat ik me maar beter terug kon trekken in de beschaduwde bosjes nu dat de buurtbewoners de lampen aan deden en de gordijnen open schoven om te kunnen zien wat er allemaal aan de hand was. Ik mag niet te veel aandacht trekken. "Fuck Fuck FUCK, dit is al de derde die binnenkort met zijn verhaal in de buurtkrant komt, straks wordt het nog verdacht en komt er handhaving op patrouille."

Ik baande me een weg tussen het struikgewas, weg van hier en zo snel mogelijk. Na een tijdje geruisloos lopen vroeg ik me opeens iets af: "Waar moet ik nu heen dan? Ma denkt dat ik lig te pitten bij Antwan, ik kan niet in deze staat thuis komen." Terwijl ik nog wat bladeren opzij drukte, hoorde ik een takje kraken. Adrenaline schoot door mijn lichaam en ik draaide me vliegensvlug om, niets. Ik keek om me heen, niemand te bekennen.

Ik begon me naar het geluid te begeven, toen merkte ik op dat ik heel dicht bij een parkje liep. "Ik kan kijken of ik hier iemand kan vinden, maar dan moet ik het dit keer wel goed doen, als ik nog iemand laat glippen kan ik net zo goed mijn koffers pakken en die honger gaat me binnenkort de kop kosten."

Ik zag een stelletje zitten op een bankje: "Jackpot", fluisterde ik.
Ik voelde mijn maag knorren en ik wist dat ik dit niet mocht verpesten.
Met holle rug zette ik een stap in hun richting. Toen ik iets dichterbij kwam viel me een derde persoon op, die om een of andere reden de andere twee leek te bespieden. Ik besloot de aanval nog even goed te heroverwegen, drie tegen één is gevaarlijk. Nèt wanneer ik op het punt stond om ze te benaderen, gebeurt er iets dat ik in geen miljoen jaar aan had zien komen; de derde persoon springt vol op de jongen op het bankje. De andere meid schrikt zich kapot en uit schrik staat ze verlamd toe te kijken hoe het meisje haar vriendje zijn arm pakt en er aan begint te trekken.
Ik wist niet hoe ik me hierover moest voelen, "moet ik ingrijpen?" dacht ik nog. Toen bedacht ik me dat ik een meid die in haar eentje twee leeftijdgenoten aan durft liever bekijk dan bevecht. Het schreeuwen was nog niet gestopt; het leek erop dat ze er op uit was om zijn arm er af te trekken. Enkele ogenblikken later bleek dat mijn voorspelling juist was en de jongen schreeuwde het uit. Ze smeet hem op de grond, waarna ze besloot voor eens en voor altijd zijn vriendin de mond te snoeren. Ze pakte haar beet en scheurde haar aan stukken.

Ik voelde een steek in mijn hart.

Alsof ik een van de twee hulpeloze mensen was die daar op de grond lagen greep ik naar mijn borst, in de hoop dat de pijn weg zou gaan.
Het trok langzaam weer weg.
Nieuwsgierig naar wat het meisje van plan was met haar twee slachtoffers, keek ik weer op.

Nogmaals een pijnscheut, ditmaal erger.

Ik zag hoe ze haar tanden begroef in de hals van het meisje, alles spoot eruit. Ik voelde mijn hart sneller kloppen, van kloppen ging het naar gonzen. Het gillen was al even gestopt, maar ik had een scherp en warm gevoel in mijn hoofd. Toen keek het meisje op van haar prooi. Haar met bloed besmeurde hoektanden glinsterden fel in het maanlicht.

Ze is...

Bloedmooi