Road Trip?

~4ο κεφάλαιο~

"Εσύ περίμενε εδώ..." Με διέταξε.
Ήμασταν σε έναν έρημο δρόμο (χαρη σε εμένα) και δεν είχαμε ιδέα προς τα που πηγαίναμε. Όμως ο Ορφέας εντόπισε μια παρέα αγοριών λίγο πιο μπροστά και αποφάσισε οτι θα ήταν καλή ιδέα να τους ρωτήσει για οδηγίες!

Εμένα δεν μου φαινόταν καθόλου καλή ιδέα, όμως μετά απο τον τεράστιο καβγά μας αυτός εξακολουθούσε να επιμένει. Και τί ξέρεις εσύ... Μου έλεγε συνέχεια. Εξυπνάκιας!

Εγώ έκανα όπως είπε... Ήταν μια παρέα που δεν ξέρω εμένα δεν μου γέμιζαν το μάτι. Ένας καθόταν επάνω στο καπό του αυτοκινήτου, ενώ οι αλλοι στεκόντουσαν όρθιοι. Τους έβλεπα να γελάνε με κάτι που συζητούσαν, μα μόλις τους πλησίασε ο Ορφέας τους κόπηκε το γέλιο.

Ο Ορφέας τους εξηγούσε και αυτοί τον άκουγαν, μετά κοιταζόντουσαν μεταξύ τους και γελούσανε. Παρατήρησα την εκνευρισμένη φάτσα του Ορφέα! Ωχ αυτό δεν ήταν καλό... Σίγουρα θα πει καμιά βλακεία τώρα. Αυτό το παιδί το ξέρω τόσο καλά σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα.

Ξαφνικά βλέπω τον έναν απο αυτούς νευριασμένο να βγάζει ένα μαχαίρι απο το παντελόνι του και να το στρέφει απειλητικά προς τον Ορφέα!
Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου ο Ορφέας το βάζει στα πόδια και αρχίζει να τρέχει προς το μέρος μου. Παράλληλα τον ακούω να φωνάζει ξεκίναα!!

Ο ένας απο αυτούς τον κυνηγάει, ενώ οι άλλοι συνέχιζαν να γελάνε. Ο Ορφέας γλιστράει γρήγορα στη θέση του συνοδηγού και εγώ χωρίς να καθυστέρηση  βάζω εμπρός  και πατάω τέρμα το γκάζι.

"Τι σκατά έγινε;" Τον ρωτάω. Αυτός ακόμα προσπαθεί να βρεί την αναπνοή του. Φαίνεται τόσο τρομαγμένος!
"Τί τους είπες; Γιατί έβγαλε ο άλλος μαχαίρι;" Τον ξαναρώτησα.
"Εγώ; Τίποτα απολύτως! Αυτοί ήταν μαλάκες! Εγώ πήγα τους ρώτησα προς τα που πηγαίνω για Αθήνα και ο ένας μου απαντάει 'σου μοιάζω για GPS'. Μου την έδωσε παρα πολύ που με ειρωνεύτηκε, γι' αυτό του είπα 'όχι, περισσότερο για πούστης'. Εε μάλλον είχαν καπνίσει λίγο κιόλας ξέρεις τι... Και τα υπόλοιπα τα ξέρεις..." Μου εξήγησε λεπτομερώς.

Επεξεργάστηκα όλα αυτά που μου είπε, τον κοίταξα και άρχισα να γελάω!! Γελούσα τόσο δυνατά που δάκρυζαν τα μάτια μου. "Τι γελάς; Εγώ παραλίγο να παιθάνω και εσύ γελάς;" Μου φώναξε θυμωμένος.
Είναι τόσο γελοία η όλη κατάσταση που δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς.
"GPS;;" Επανέλαβα γελώντας. "Άμα κρατούσες το μεγάλο σου στόμα κλειστό, δεν θα συνέβαινε αυτό! Παραδέξου το δεν είσαι ευγενικός!!" Του είπα αυτό που πίστευα. Έκανε τον πληγωμένο. "Εγώ; Εγώ δεν είμαι ευγενικός; Πως να είσαι ευγενικός την σήμερον ημέρα όταν δέχεσαι τέτοια αντιμετώπιση; Τι ξέρεις εσυ;" Μου επανέλαβε αυτό που μου έλεγε και πριν.
"Τι ξέρεις εσυ... Τι ξέρεις εσυ..." Μιμήθηκα την φωνή του. "Εγώ ξέρω οτι σου είπα να μην πας, αλλά οχι εσύ νομίζεις οτι τα ξέρεις όλα!! Άλλη φορά να με ακούς εμένα!" Του είπα έχοντας όλο το δίκαιο με το μέρος μου. "Καλά, καλά" μουρμούρισε. Ήταν μια πρόοδος...