Küçüklüğümü özledim

#2

Hayat öyledirki bazen çocuk olsan bile herşey yolunda gitmez.

Bunun en büyük nedeni çocuğun yetiştirildiği ortamdır.
Ben ailemin yanında baya güzel yetiştim.

Ama her çocuk sadece aile ortamının içinde yetişmez.
Bende bunların arasından biriyim. Yaptığı arkasliklarla, dostluklara da büyür.
E doğal olarakta takıldığım arkadaşlarımın ,dostlarımın hareketlerini özendim onların yaptığı hareketlerin iyisiyle kötüsüyle bende yaptım.
Mesela en büyük onlardan özendiğim kötü şey küfür oldu beni küfüre alıştıran etrafımdaki insanlar oldu. Zaten çocuk olduğum içinde o zamanlar iyi bişey zannedip.
Ediyordum işte ozamandan bu zamana geldi.
Yani en büyük kötülük bu oldu daha var ama üstünden zaman geçtiği için insan hatirlayamiyor.Bizim 3. Oturduğumuz evdeki etraftaki arkadaşlarım komşularım.Çok iyilerdi hemde okuldan arkadaşlarımdı.Bu arkadaşlarımla hergün zaman geçirirdik ara sıra kavga ettiğimiz oldu.Ama küçük kavgalar oldu barıştık.Kimisi benden büyüktü kimisi benden küçüktü ama hiçbir zaman birbirimize o yönde bir söz bile etmedik.
Yaş önemi yoktu aramızda. Biz sadece güzel vakit geçirmeyi hedeflemiştik.Gece geç saatlerde bile dışarı çıkar oyun oynardık.Birbirimizin evine gelirdik evlerde toplanırdık.Evlerde bişeyler yerdik karnımızı doyururduk.Sohbet ederdik. Derslerimiz varsa onları yapardık.
Hatta bazenleri birbirimize geldiğimizde 3 kişi 4 kişi yatıya kalırdık.Sabaha kadar uyumaz.
Biseyler yapar yine güzel zaman geçirirdik.
Hatta küçük olduğumuz için geceleri birbirimize gittiğimizde beraber yatardık.Ama şimdi bunlar komik gelio.
Olsun ozamanlar çok safmışım. Safmışım derken salak olarak değil yani her yönde temizmişim..