unknow number

9.Bölüm

Camdan dışarı baktım. Yağmur yağıyordu. Bunu firsat bilerek hemen dışarı çıktım. Oldum olası ıslanmayı severdim. Şemsiyeleriyle yolda yürüyen insanlara hep acırdım. Çok şey kaybediyorlardı ama farkında bile değillerdi.

Bütün insanlar bir koşuşturma içerisindeydi. İşe yetişmeye çalışan, taksiyi durdurmaya çalışan, otobüs bekleyen yüzlerce insan..

Bense kaldırımda yağmurun keyfini çıkaran biri. Evet şu anda benimde okula yetişmeye çalışmam lazımdı ama "o" öldükten sonra bana onu hatırlatan yerlere gitmemeye özen gösteriyordum. Her köşesinde bir anımızın olduğu okula gitmek bana işkence gibi geliyordu. Bu yüzden okulu bırakmıştım.

Nereye gittiğimi bilmeden sadece yürüdüm. En son bir bank bulup oturdum. Islaktı ama bu umrumda bile değildi. Onu düşünmeye başladım. Bu his.. acı veriyordu. Düşünmemeye çalıştım. Görüntüsünü kafamdan silmeyi denedim. Özelliklede gülüşünü.. Olmuyordu.. Vücudumun her yerine kazınmıştı sanki. Çıkmıyordu..

Birden üşüdüğümü hissettim. Banktan kalkıp tekrar yürümeye başladım. Birinin beni takip ettiğini hissettim. Hızla arkamı döndüm. Ama kimse yoktu.

Selaaam! Uzun zamandır yazmıyordum. Why? Idk. Kendimle çelişiyorum. Neyse okullarda kapanıyo zaten daha sık yazmaya çalışırım. Hepinizi seviyorum!