Esrarengiz Gözler

1. BÖLÜM

O gün en geç 8 de uyanılacaktı. Ama tabi ki bu gerçek olmadı. Çünkü sabaha kadar o kadar çok hayalini kurduğum birisi vardı ki. Sabah yani bana göre sabah saat 11.48 de uyandım. Banyoya girdim. Çıktığımda ev arkadaşım Ece kahvaltımı hazırlamış ve bir not bırakmıştı. Şekerim sen her sabah olduğu gibi yine geç uyanacağını bildiğim için erkenden kahvaltıyı hazırladım, çayı ısıtman yeterli. Ben dışarı çıkıyorum Erden beni bekliyor birlikte bilim müzesine gidiyoruz. Öpüyorum seni canım. Bende çayı ısıttım ve o sırada kapı çaldı. Açtığımda kimse yoktu inanamadım ve ışıkta yanmıyordu. Yanlış duyduğumu düşündüm. Ve bardağıma sıcak çayımı doldurdum ağzıma bir parça ekmek attım ve peyniri ağzıma attım ardından tıkırtılar duymaya başladım. Kapının deliğinden baktığımda birisi orda dolaşıyordu. Korkudan titrerken izlemeye devam ediyordum. Daha sonra baktığım deliğe gözünü koydu. Hiç sesimi çıkartamadım. Ve birden ses yükseldi sakın kimseyi arama ! kalbim yerinden çıkacaktı ama ben yine de kimseyi aramadım. Kahvaltımı korkarak yapmaya devam ettim. Ve sonra aslında yapmam gereken bir sürü iş vardı. Ama korkudan kapıyı dahi açamadım. O sırada Ece aradı. Canım eve Erden'le gelicez rica etsem kahve yaparmısın ? tamam bir an önce gelin ama size çok ihtiyacım var dedim. O sırada kapı çaldı.