2 Kasım 2015
Bazen, günlerin kaybolmamasını veya hiç olmamasını dilerdim. Ama sonra bunun imkansız olduğunu anlayınca vazgeçtim.
En azından bir süre.
Günler, aylar, yıllar... Hiçbir şeyin değişmediği anılar... Ne olacaktı ki? Ne bekliyordum ki? Neden...böyleyim? Hatırlamıyorum. Geniş bir karanlığın içinde, sadece ve sadece yürüyorum. Yalnız başıma, acıyla ve mutlulukla.
* * *
4 Kasım 2015
Gözlerimi açmak istemiyorum. Çünkü göreceğim o aydınlık benim için acizliğin sınırına gelmiş boş dünyaya geri dönmek demek.
Ben gerçek ile paralel dünyanın ayrıldığı o ince çizgide, sonsuza kadar yürümek istiyorum.
* * *
5 Kasım 2015
Beni bu dünyadan çekip çıkarmaya çalışan insanlar...Yapmayın. Acizliğin içinde yüzen bir yere geri dönmek istemiyorum. Lütfen.
Ben kendi dünyamda oldukça mutluyum.
###$$$$%%%&**&*££¥€¥₩
Selam! Acemi bir yazar olarak, ufak bir bölüm yazdım. Eğer bunu okuduysanız ne mutlu bana! Lütfen, yorum yapın ve oy verin. Eleştiriye açığım.
İyi geceler!♥
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yapmak.
Teen FictionYılların acizliğine uğrayan ve boşlukta yaşayan bir kız; Esra... Bilinenin içinde bilinmeyen olan bir erkek; Aras... Peki ya onların kaderi? Kendi hikayelerini yazmaya çalışırken karşılaşan iki birbirinden farklı insanın geleceği onların yapacağı se...
