Hikayemi okurken sıkılacağınızı düşünmüyorum.Bence bunu seveceksiniz :)
Herşey bittikten sonra,tekrardan bunları yaşayacağımı nerden bilebilirdim ki?19 yaşında bir kızım ben adım Alara.İstanbul'da yaşıyordum ailemle daha sonra Ankara'ya taşındık ama şimdi tekrar İstanbul'a döndük.Eski sevgilim beni tekrar buldu ne yapacağımı bilmiyorum!
''Arama beni artık!Seni sevmiyorum!Ben değiştim senden sonra değiştim,hemde çok değiştim!SENDEN NEFRET EDİYORUM!''
''Ben senden vazgeçmedim.Geçmeyeceğim de!Seni seviyorum!''
''Sen ve beni sevmek ha?Kandırma beni!Şimdi git ve mutluluğu o Buse denen kızda ara!Rahat bırak beni!''
''Ben Buse'yi sevmedim!Ama bir anda...Bilemiyorum ama onu sevmiyorum seni seviyorum!''
''Kendini daha fazla küçültme!Beni bir daha asla arama Oğuz!ASLA!''
Kendimi yatağama atıp bağıra bağıra ağlamaya başladım.Onu sevmiyorum ama neden ağladığımıda bilmiyorum.Kafam çok karışık ama ona dönmeyi düşünmüyorum!Bazıları bilmesede benimde kalbim var bende kırılabiliyorum.Çünkü bende insanım.İnsanlar beni kırıyorlar çünkü onlara çabuk güveniyorum.Bu benim hatam.Ama asla hatamdan ders çıkaramadım.Annemler geldi hemen toparlanmam lazım.Eğer beni böyle görürlerse anlatana kadar başımda beklerler.Ve bu istediğim son şey galiba.
5 Saat Sonra...
Herkes uyudu tabii benim dışımda.Telefonumla uğraşıyordum.Tam uykuya dalmıştım ki telefonum titredi.Bir mesaj!Ama özel numaradan.Büyük ihtimal Oğuz'du ama yinede merak edip açtım.
''Beni Oğuz zannettiğini biliyorum.Ama ben o değilim.Yarın saat 14:00'da okulun yanındaki parka gel.Sana anlatacağım şeyler var.''
Merak çok kötü birşey gerçekten.Belki kendime zarar verecek birşey yapacağım ama yinede gitmem gerek.Bana neler anlatacağını merak ediyorum.
SABAH
Anne ve babamın kavga sesleri ile uyandım.NE KADAR HARİKA BİR AİLEM VAR DEĞİL Mİ?(!) Daha kahvaltımı bile etmeden kulaklıklarımı takıp yatağa tekrar girdim.Beni rahatlatan tek şey müzik.Beni anlayan tek şey,müzik ve günlüğüm.Tek şey...
-Hadi kalk şu yatağından.Hiç bir işe yardım etmiyorsun zaten!
-Tamam anne kalkıyorum.Bağırmana gerek yok.
-Kes sesini!
İşte her gün böyle benim hayatım.Bağırışlarla uyanıyorum.Her gece hayal kuruyorum.Mutlu olmanın hayalini.Sevilmenin hayalini.Her şeyi baştan kuruyorum.Yeniden ayağa kalkıyorum.Sevmek istiyorum.Seviyorum.Ama bir anda ne olduğunu anlamadan her şey yıkılıyor.Karanlığı görüyorum,aydınlığı değil.Yere çöküyorum,düşüyorum,parçalanıyorum.Ağlıyorum sürekli.Gözlerim kızarıyor ağlamaktan.Ama yılmayacağım.Sürekli savaşacağım,sürekli.
1 Saat Sonra
-Hadi yemeğini yediysen kalk şurdan!Daha buraları toparlayacağım!
-Tamam kalkıyorum birazdan. Bağırma artık.Bağırarak hiç birşey olmaz tamam mı?Beni anladın mı?
-Kes sesini aptal!
-Bende öyle tahmin etmiştim.
Saat 13:00
Hazırlanma vakti geldi işte.Ama tuhaf olan,görüşeceğim kişinin kızmı yoksa erkekmi oluğunu bilmiyorum!Ama yinede kendime özen göstermeliyim tabii.Üzerime beyaz kolsuz dar tişörtümü altıma dar yere kadar uzun siyah beyaz çizgili eteğimi va ayağımada babetlerimi giyip çıktm.Okulun yanındaki parka doğru yürümeye başladım...
AmanTanrı'm!Oradaydı!Ve erkekti!Ayrıca çokta yakışıklıydı.Beni görünce kalkıp gülümsedi.Bende ona el salladım ve gülümsedim.
-Öncelikle kim olduğunu sormak istiyorum.
-Benim adım Burak ve Oğuz'un yakın bir arkadaşıyım.Sana şunu söylemek istiyorum.Oğuz'dan ayrıldığını biliyorum ve...
-Eğer onunla barışmamı isteyeceksen hiç kendini yorup konuşma onunla barışmayacağım.
Gülümsedi,ve gerçekten çok tatlı gülüyordu.
-Hayır onunla barışmanı istemeyeceğim ama sadece şunu söyleyeceğim Oğuz senden sonra asileşti,değişti.Herkesin bildiği o iyi çocuk Oğuz,iğrenç bir insan oldu.Her gece barlarda içiyordu.Ve bunları sadece senin için yapıyordu.Son zamanlarda sürekli senden intikam alacağını söylüyor.Kendini koru,lütfen.
-Bunları söyleyip beni uyardığın için teşkkür ederim.Ben kendimi korumayı bilirim.Ayrıca o gerizekalı Oğuz bana hiç birşey yapamaz.
-Bu senin düşüncen ama benden sana söylemesi kendini koru.
-Sağol,görüşürüz.
-Görüşürüz.
Oğuz iyi biriydi hiç Oğuz'a benzemiyordu.Ama ya gerçekten Oğuz benden itikam almaya çalışırsa ve bu konuda başarılı olursa.Saçmalama Alara o salak sana dokunamaz bile.
Arkamdan bir gölge sürekli beni takip ediyor.Ama arkama bakmaya cesaret edemedim.Sonunda eve yaklaştım.Ve şu kim olduğunu bilmediğim salak hala arkamda...
''Ne noluyor bırak beni! İmdat!''
Uyandığımda bir arabadaydım,yağmur yağıyordu.Ellerim,ayaklarım bağlı ve ağzım bantlı şekilde arka koltuktaydım.Tepinmeye başlayıp sürücü koltuğundaki manyağı görmeye çalıştım.Benim tepindiğimi görünce iğrenç bir şekilde güldü.Kim olduğunu tanıyamadım çünkü güneş gözlüğü ve şapka takmıştı manyak!
''Bebeğim rahat dur birazdan varacağız.''
Tepinip sızlamaktan başka çarem yoktu.Beni nereye götürüyordu bu manyak! Yarım Saat Sonra Sonunda varmıştık BENİ GÖTÜRECEĞİ YERE(!) Ağzımı açarsa ona bütün küfürleri edecektim.Beni kucağına alarak arabadan sışarı çıkardı.Ama bu ev,burası...
Umarım beğenmişsinizdir! :) +200 read olmadan 2. bölümü girmeyeceğim :)
