Umutlar...
Umutlar...
Umutlaaar...
Suya düşen umutlar, hayaller, idealler.
Her şey ama her şey bitti!
Başlamadan bitti.
Ben ben ölüyorum.
Anne ben ölüyorum.
Hikayemi bile zar zor anlatıyorum boğazımda bir yumruk gözyaşım adeta bir çeşme.
Anne ben çok hayaller kurdum anne.
Her seferinde suya düştü hayallerim.
Yıldızlar, yıldızlar onun adını ezberlemişti anne.
Yıldızlar ve oydu tek benim dostum.
O gitti...
Yıldızlar düştü.
Her yerim karanlık şimdi anne.
Anne çocukken körebe oynardık.
Ebe olduğumda arkadan vururlardı bana.
Ben yakalayamazdım.Korkardım anne. Sağım, solum önüm,arkam her yerim karanlık anne.
Korkuyordum anne. Bir yere takılıp düşeceğim diye korkuyordum anne.
Onlar düşeceğimi bile bile bana vuruyorlardı.
Hala öyleler.
Bugün bir kez daha vurdular bana.
Fena düştüm dizim yerine kalbim kanadı. kafam yerine kalbim kırıldı her yer karanlık anne.
Yardım et anne.
Elimden tut.
Al beni yanına.
Mutlu olalım anne.
Bu insanların hepsi cani hiçbirinin yüreği, kalbi yok anne. Beni de al yanına.
Anne...
Seni çok özlüyorum anne.
Hele ki yalnız kaldığımda gerçi ben hep yalnızım be anne kalabalık bir ortamda da yalnızım.
Artık söz anne ne hayal kuracağım ne de planlar yapacağım hepsi suya düşüyor alıştım ben.
Anne ben gidiyorum.
Sen üzülme anne ben alışığım acı çekmeye.
Mazoşist değilim ama hayat çok sadist be anne.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Şairin Kan Damlaları
PoesiaOnun için üzülmemen,onu düşünmemen,onu hayatından silmen gerekir.Gerekeni yapanlar hayatlarını son derece mutlu bir şekilde yaşayabilir.Peki ya bizler ? gerekeni yapamayanlar kendilerini şiirlerin,kitapların,filmlerin içinde kaybettirirler. Gelin g...
