Aşk Bize Yakıştı

Yalnızlık

Hani bazen yanlız kalmak istersiniz ama bi türlü yalnız olamazsınız , bir uçurumun kenarında boşluk da hissedersiniz kendinizi , bazen kendinizi anlatmak istersiniz ama kelimeler kifayetsiz kalır , ağlamak istersiniz ama ağlayamazsınız işte tamda şuan o durumdayım. Ben Eslem 18 yaşındayım lise son sınıfım , hem çalışıp hem okuyorum. Ailen ? Diye sorucaksınız ailem 1 ay önce öldü. Onların ölümü beni çok derinden etkilemişti , içimdeki yara hayla kapanmadı , kanamaya devam ediyor. Annemi , babamı ve 5 yaşındaki erkek kardeşimi trafik kazasında kaybettim bi tek beni kurtarabilmişler. Her gün onların yanına gidiyorum konuşuyorum onlarla. İstanbul Galatasaray Lisesin de okuyorum gece barmenlik yapıyorum , ev arkadaşım olan ayrıca 12 yıllık kardeşim olan mirayla aynı evde kalıyorum o benim en iyi dostum .....

Yatakda kafamı yastığa gömmüş şekilde uyuyordum taki mirayın cırlamalarını duyana kadar

" Eslemmm kalkk artık öğlen oldu nerdeyse uyan artık "

Aşağıdan yukarı bağrıyordu ama ben aldırış etmiyordum. Merdivenden ayak seslerini duyunca buraya geldiğini anlamak çok da zor olmadı kapı aniden açılınca mirayın girdiğini bilmemek aptallıkdır

" Eslem kime diyorum ben ya kalksana "
Kafam yastığa gömülü şekilde hala yatıyorken birden kendimi yerde buldum miray yorganı çekerken benide düşürmüştü popomun acısıyla inlerken bir yandan da miraya söyleniyordum

" Ya miray git başımdan bir hafta sonum var zaten rahat bırak beni !"

" Çok isterdim ama bırakamam hadi kalk kahvaltı hazır bora ve batu gelicek 10 dakkikaya kadar aşağıda ol "

Bora ve batu kim diye soruyorsunuz biliyorum. Bora ve batu bizim çocukluk arkadaşlarımızdı 12 yıldır hepimiz arkadaşız ve onları çok seviyorum. Onlarda bizim gibi ayrı evde yaşıyorlar , aileleri varlıklı , mirayın da ailesi zengin ama onlar baba parası yiyenlerden değil de kendi kazanıp kendi harcayanlardan daha çok. Miray ve ben The lotte barında barmenlik yapiyoruz. Bora ise turizim işinde çalışıyor , batu da yarışlara gidiyor ordan kazanıyor parasını. Hemen hemen Her günümüz onlarla geçiyor.

Yatakdan kalkıp odamda ki bonyoya girdim , Odamda banyo olduğu için çok şanslıydım banyo sırası beklemek bana gore değil pek. Elimi yüzümü yıkayarak , dişlerimi fırçaladım ve aynadaki yansımama baktım kusursuz bir cildim vardı , mavi gözlerim , 1.70 boyum , ve fiziğimle guzel bir kızdım. Banyodan çıktım ve ilk yatağımı topladım sonra üstüme tayt ve üstüne salaş bir buliz , altımada ev botlarımı giyerek aşağıya indim. Miray omlet yapıyordu ve beni görür görmez söylenmeye başladı her zaman ki miray

" Uyuyan güzel sonunda yatakdan kalkabilmiş bakiyorumda " diyip güldü

Bende ona eşlik ettim
" Bora ve batu nerde ? "
" 5 dakikaya burdalarmış" dedi
" Tamam ozaman yardıma gerek varmı ?"
O sırada zil çaldı
" kapıya bakman yeterli Uykucu " " hemen bakıyorum miraycım "
Kapıyı açtığımda bora ve batu elinde ekmekle karsimda duruyorlardı
". Ooo hoşgeldiniz beyler "
" meraba eslemcim , güle güle Eslemcim " diyerek yanımdan geçti bora. Klasik bora
" meraba minik kuş " dedi batu
" benim nerem minik be batukuş "
Diyip sarıldım ona hep beraber salono geçtik kahvaltılarımızı yaptık sofrayı topladik. Kendimi onların yanında o kadar huzurlu hissediyorum ki tarif edemem. Ailem öldükten sonra bana anne - baba oldular hiç yanlız bırakmadılar beni , her günüm onlarla geçiyor ve iyiki varlar.
Ailemden sonra sığınacağım tek liman onlar
" Cankuşlarım , benim biraz isim var 2 saate kadar dönerim yukarı çıkıp hazırlanıp gideceğim "

" mezarlığa mı? " dedi bora
Evet anlamında kafamı salladım " ne zamandan belli gitmiyorum özledim onları " dedim üzüldüğümü fark etmiş olacaklarki fazla soru sormadilar yukarı çıkıp üstüme siyah deri tayt , ince t-shirt ve deri ceket giydim ayakkabı olarak da kısa siyah botlarımı giydim. Renkli giyinmeyi sevmiyorum , ailem öldükten sonra tek renk siyah oldu benim için. Odamdan arabamın anahtarını ve çantamıda alarak aşağıya indim miray ve batu sohbet ediyor bora ise televizyon izliyordu
" Ben çıkıyorum " diye bağırdımda bora " tamam geç kalma bişey olursa hemen ara " diye tembihlemişti beni " tamam bora kuş " diyip evden çıktım. Arabama binerek mezarlığın yolunu tuttum , yaklaşık 20 dakikka sonra mezarlığa varmistim. Aile mezarlığı yaptırmıştı babam ölmeden önce o yüzden hepsi yan yanaydı annemle babamın arasına oturdum ilk önce
" Annem , babam bak ben geldim. Biliyorum bana kızgınsınız kaç gündür uğramıyorum diye özur dilerim "
Gözümde yaşlar biriktiğinde ağlamamak için zor tutuyordum kendimi onlara mutlu görünmem lazım Ağlarsam hissederler üzülürler ne diyeceğimi bilmeden konuşuyordum

" Annem çok özledim seni burnumda tütüyorsun ipek saçlarını özledim , ben sizsiz Yapamiyorum be annem nolur gelin beni yanlız bırakmayın buralarda , Alışamadım yokluğunuza annem , hani küçükken saçlarımı tarardın ya canım acıdığında da acıyan yerimi öperdin ya hanı yine gel yine tara saçlarimi, yine acıyan yerlerimi öp. "

Göz yaşlarım kendiliğinden bağımsız akarken babama döndüm

" Babacığım bak ben geldim küçük kızın geldi hanı öyle severdin ya beni küçük kızım diye ne kadar büyürsen büyü sen benim hep küçük kızım olarak kalıcaksın derdin ya hanı. Baba çok özlüyorum seni , korkuyorum bazı geceler ama yanına gidecek kimsem yok , önceden senin yanına gelirdim ama şimdi yok be baba , yalnızım. Kendime iyi bakıyorum merak etme tek eksiğim sizlersiniz ."

Hıçkırıklar içinde zor konuşuyordum
" Aşkım minigim canım kardesim bak ablan geldi , yanına geldi çok özledi ablan seni o eyşem diye çagrışlarını özledi, yine paytak paytak yürü bana doğru , yine oyunlar oynuyalim seninle canım kardeşim yine geleceğim söz veriyorum sizi çok seviyorum "

Diyerek ayağa kalktım hepsinin tek tek toprağını öptüm , otlarini ayıkladım ve su döktüm sonra yola koyulmak için arabama doğru gittim.
Onları çok özlüyorum diye geçirdim içimden.

############

Arkadaşlar elimden geldiği kadar uzun yazmaya çalıştım umarım beğenisiniz sizleri çok seviyorum okuyucularim