Alicia

0.1

Ik kijk geconcentreerd naar de televisie. Een vrouw haar lichaam, ik schat rond de vierentwintig, is dit weekend gevonden in de rivier bij het Zuiderkanaal. Wij gaan er vanuit dat zij aan zelfdoding- Ik hoor de eerste woorden en denk gelijk, dit klopt niet. De woordvoerder van de politie gaat verder met haar verhaal. Mijn oren staan weer op scherp. -heeft gedaan, gezien de plaatselijke omstandigheden en de stand van het lichaam nadat zij is overleden. Meer informatie volgt.

Dit klopt inderdaad niet, ik kende de vrouw- die ze even in beeld hebben gebracht. Zij was niet depressief en zij had geen psychische problemen. Ik word enorm gefrustreerd van niet-kloppende informatie. Dan komt er een gedachte in mij op. Als je het zo graag wilt weten, onderzoek het zelf. Undercover. Je hebt de nodige kennis van mysteries, raadsels en moorden. Je weet zelfs hoe sommige geheim-agenten te werk gaan. Je kan het. Let's go. Ik wil zo snel mogelijk de woonkamer uitlopen maar hoor tot mijn grote teleurstelling mijn niet-biologische moeder mij terugroepen.

'Alicia?!'

'Wat is er?'

'Wat ga je doen? Je gaat weer op onderzoek uit, niet? Daar komt niks van in mevrouwtje. Ga maar naar je kamer!'

Ik protesteer. Ik moet wel weten hoe alles in elkaar zit, jezus man. Begrijp mij eens. Ik ben niet zoals alle andere mensen. Ik ben ík. '

'Maar-

Ze kapt mijn zin af. 'Ik zag die glinstering in je ogen wel. Naar je kamer Alicia, nu!'

Ze is witheet van woede. Op die momenten kan je maar beter doen wat ze zegt. Ik verzin wel iets anders.

(W/N)

Hee! Ik ben net begonnen met dit verhaal en ik beloof dat er nog veel dramatische scenes, moorden en stuff like that in voorkomen. Als je dit deel leuk vond, dan zou ik het fijn vinden als je comment/vote want dan weet ik dat ik verder kan gaan :)