chapter 2

2K 16 3
  • Dedicated kay Lindsay Antoinette Montero
                                    

Irish's POV

"Mommy!"

Isang matinis na boses ang narinig ko sa labas ng bahay. Lumabas ako. "Baby, don't shout. Okay? What is it?"

"Sorry. Hmmm. Kuya Lance said that daddy is not here and he won't come back. Is that true, mommy?"

Natigilan ako sa sinabi ng bunso kong anak. Akala ko hindi na ulit siya mag-tatanong tungkol sa ama niya.

Lumuhod ako para mag-kasing pantay kami. Pinunasan ko yung 'onting pawis sa noo niya. "Listen, baby. That's not true. Daddy and i are working hard for the both of you and just remember that daddy loves you. . very much. Okay?"

He nodded. I sighed. I know, i'm a big liar. Ang alam nila nasa ibang bansa ang daddy nila para mag-pagawa ng malaking bahay para sa'min. Sino ba namang maniniwala kung matatanda ang pinag-sabihan ko? Pero i'm still worried. Lumalaki na sila at nag-sisimula nang ma-curious kung nasaan ang daddy nila.

Life, why? Why you so hard?

Kenji's POV

"ANO? PUNYETA! MERON NA BA KAYONG MATINONG REPORT SA'KIN?"

He cleared his throat. "S-sir, meron na po. Napag-alaman po na sa California ito nakatira at may sarili ng pamilya." Umatras siya ng konti at yumuko. Alam niyang kahit anong oras pwede akong mag-wala sa harap niya.

Natulala ako sa sinabi ng alalay ko. Hindi mag-sink in sa utak ko na ang babaeng mahal ko, may iba nang pamilya. Pero, hindi parin ako maniniwala.

"Tsaka, sir. Napag-alaman po naming walang ama ang mga bata. So, ang conclusion po namin, maaaring ikaw ang ama ng mga bata. Dahil mag-lilimang taon na sila sa September 4."

Medyo nabuhayan ako ng loob. Dahil pwede ngang ako ang ama ng mga bata.

YOU'RE MINE!Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon