chapter 3

1.6K 13 0
                                    

Irish's POV

"Mom. . You promised that we will go to the amusement park, right?"

Biglang tanong sa'kin ng bunso ko. "Yeah. I remembered that you promised." Sabi naman ng panganay ko.

"So, mommy. When we will go to the amusement park?" Tanong ulit ng bunso ko with matching puppy eyes pa.

Hindi ko inakala na ang mga batang 'to ay anak ko. I'm lucky to have them. At sana mag-tagal pa 'tong swerte na 'to. Sana hindi na niya ako hanapin dahil guguluhin niya lang ang buhay ko at ang buhay ng mga anak ko.

Hindi ko lang talaga lubos na maisip na magagawa niya yun. Ang pag-kakakilala ko sa kanya ay mabuti at responsableng tao. Kaya nga minahal ko siya ng totoo.

"Mommy."

"Mommy. ."

"MOMMY!"

I snapped back. "What? Ano nangyari?"

Hindi ko alam ang gagawin. Nataranta ako. Lumapit ako sa bunso ko. "What happened, baby. Tell me."

He shrugged. "Nothing. . you're just spacing out."

I sighed in relief. Bumalik na'ko sa upuan ko. "Sorry. Mommy just remembered something."

"Mommyyyyy! When we'll go to the amusement paaark?" Tanong ni Jacob.

Oh, wait. Nakalimutan kong mag-pakilala. Irene Celine Enrique, what a beautiful name, huh. Pang-mayaman. Pero mahirap lang ako DATI. . i'm a business woman, now.

Isang edukadang dalaga, mayaman, mabait, at higit sa lahat MAGANDA. Ooops. Hindi ako sinungaling o ano. I'm just stating the fact. At kahit sinong lalaki lilingunin ako. Hindi nila halata na may anak na'ko. Kambal pa. Two in one! Hahaha.

Ang aking panganay na si Lance Andrew Enrique. Isang masungit na bata pag-hindi kilala ang tao. Pero sobrang thought naman at siya ang knight in shining armor ni Jacob. Pwede nating sabihing siya ang mini version ni Ke-- Uhm, nevermind.

At ang bunso kong anak. Makulit, pa-baby, and palaging second in motion kay Lance. My one and only Jacob Andrei Enrique.

-

A/N: Sorry kung late UD. Thank you!

YOU'RE MINE!Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon