Her gün başka bir umut bakıldığı zaman, başka olaylar, başka insanlar, başka düşünceler.
Yeni bir güne uyanmıştı mor menekşe . seviyordu mor menekşeleri ondan kendine mor menekşe derdi. Öyle bir uyumuş ki sanki günlerce aylarca hiç uyanmamış gibi. Etrafa bakıyordu öylece , uykunun şaşkınlığı var ne yapsın. Rutin işlerini halletti kendince kahvaltısı , oda toplaması ama için de var bir dert açığa çıkaramıyor. Öylece kalmış içinde, kalbinin en kuytu köşesinde.
Mor menekşe sever insanları ama her insanı da sevemez işte. Bir de bunu belli edişi yok mu? Ayıp oluyor biraz keşke yapmasa ama fıtrat işte o da öyle olmuş .
Ne konuşacağını, yazacağını bilemez ya bizimkisi öyle kafasından geçirir sadece keşke anlatabilsem içindeki yangını ama nafile o öyle kalıyor içinde.belli zamanlar bir şeyler oluyor tekrar hatırlıyor o anları. Gözler bir anda dolu veriyor birden. Çözüm bulmalı ama nasıl, nerede, kimde bulacak çözümü,zamanla bulacak ama hızlı bulsa iyi olur. Yoksa canı daha çok yanar mor menekşenin.
Artık yazmaya başlamıştı bakıldığı zaman. iyi veya kötü değildi derdi, içini döküyordu kendince. İyi oldu iyi, zamanla alışır böyle şeylere ...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİLİR MİYDİ YAZMAYI?
Non-Fictionİnsan her kelimelerle anlatabilir mi meramını? dökebilir mi gönlünün istediği gibi sayfalara? Dökmeli mi gönlün her istediğini sayfalara... Gönlü hoş etmeli vesselam, senden parça neticede. Bilir o keyfini, o keyfini bilmese insan bakabilir mi gönül...
