De rechten van een Islamitsche vrouw

Deel 8

"Sorry het spijt me mijn dochter,ik had nooit gedacht dat mijn zoon zo was. Toen je me die plekken liet zien dacht ik nee dit kan mijn zoon nooit gedaan hebben. Ik ken hem niet zo". "Zo was hij ook niet eh getjie, eerste week was hij gewoon heel normaal en verliep alles zoals het hoort maar daarna veranderde hij in een monster door Imane".

"Hoe kan ik dit ooit goed maken hoe , ik schaam me dood. Hoe kan ik hem nog mijn zoon noemen". "Allahie seme7 getjie". "Gelukkig is ze nu veilig bij ons, he Nora? Gelukkig kan ze eindelijk weer bijkomen na 4 jaar mishandelt te worden".

Ik zag hoe mijn schoonmoeder de blik veranderde toen Souhailla dat tegen me zei. Ik zag tranen in haar ogen. Wat kan zij eraan doen meskiena? Zij schrikt er zovan dat ze niet eens geloofde dat haar zoon dat gedaan heeft. "Ik ga maar mijn dochter, ik kan me nooit meer normaal vertonen tussen jullie en het spijt me echt. Neem het mij niet kwalijk. Ik zal een goed gesprek met hem voeren. Nogmaals het spijt me". "Allahie seme7".
"Ja praat maar heel goed met hem, blijkbaar hebben jullie dat niet in zijn jongere jaren gedaan. Safie beslema" zei Souhailla agressief.

"Ewa saffie doe normaal sou wat kan zij eraan doen, klaar gebeurd is gebeurd" zei ik terug tegen haar. "Ohja Nora hoe wil je nu verder , wil je scheiden van mijn zoon". "Nee ze blijft voor eeuwig met hem tot we horen dat jou goede zoon haar dood geslagen heeft. Ja natuurlijk gaat ze scheiden wat is dat in hemelsnaam voor een vraag" zei souhailla bot tegen m'n "schoonmoeder". "Ja ik kan het me voorstellen , ik neem het je niet kwalijk". "Ja dat moet je zeker niet doen , ik heb de scheidingspapieren al voor m'n zus geregeld, nou doei" en ze liep verdrietig weg.

"Souhailla waarom doe je zo tegen haar, zij moet erzelf nog van bijkomen". "Kan me niks schelen , had ze haar zoon maar goed moeten opvoeden. Ik wil die mensen nooit meer in m'n buurt zien of ergens tegenkomen". "Klaar laat het , het is nou al gebeurd. Ik kan het toch niet terug draaien"? "Jij blijft hier bij ons wonen. Pa gaat je spullen halen en hierheen brengen". "Dankjewel Sou , ik hou echt van je. Dankje dat je zo voor me opgekomen bent. Ik kan me geen betere zusje voorstellen. Kom hier krijg je een dikke knuffel van me". Ze liep mijn kant op en ik gaf haar een stevige knuffel. "Awh dankjewel zus , daar zijn we toch zussen voor? Als er iets is waar ik niet tegen kan is dat mijn familie zo behandelt word. Ik ben harstikke lief en aardig maar zodra ik zoiets hoor verander ik in een bitch en dat heb je gezien".

"Noraaa eh noraa" hoorde ik m'n vader van beneden roepen. "Aaaah"? "Kom eens naar beneden". Ik liep de trap af benieuwd naar wat hij te zeggen had. Nourdin's vader en m'n broers waren er natuurlijk ook nog. "Ja pa"? "He sorry mijn dochter. Ik zal Nourdin goed aanpakken en hem leren dat hij nooit zo een vrouw moet behandelen. Mijn excuses voor alles. Ik heb begrepen dat de papieren etc al geregeld zijn"? "Ja die heb ik al geregeld, en die zoon van je zou ik maar eens heel goed aanpakken. Oh sorry zoon is nog zacht uitgedrukt eigenlijk moet ik zeggen die ezel" begon Souhailla weer. "Souhailla! Nu naar boven naar je kamer, zo praat je niet tegen volwassenen" zei m'n vader boos. "Laat haar el hadj , ze heeft gelijk hij is een ezel en heeft een hele grote fout begaan". "ZELFS EZEL IS NOG STEEDS ZACHT UITGEDRUKT, KLOOTZAK"!

Souhailla meskiena ze blijft gewoon doorgaan, I love her.
"Safie beslema en sorry voor alles". "DOEEEI EN PAK DIE KLOOTZAK HARD AAN"!!! "En nou is het genoeg Souhailla, rezja als ik naar boven kom etzaad". "Ik heb recht om me zo te gedragen, het is mijn zus pa begrijp dat. Ik hou van haar. Ik kan haar niet terug krijgen als er wat gebeurd".

"Sorry mijn dochter, ook mijn excuses. Ik had je nooit zomaar uit moeten huwelijken. Je was er blijkbaar nog niet klaar voor. Ik had het niet moeten doen sem7ej" zei m'n vader verdrietig. "Me3lish pa , ik laat het achter me. Het is verleden en ik zal het proberen te vergeten". "Ik hou van je en dat weet je. Je blijft voor altijd mijn kleine meisje". "Ik ook van jou pa. Ik kan gelukkig weer mezelf zijn en hoef niet meer dag en nacht in angst te leven. Ik kan weer mijn eigen dingen doen en weer aan het werk gaan. Het was elmekteb pa. Zo had allah het gewild en zo is het geeindigt Alhamdoullilah". "Zo is dat mijn dochter, je kan alles doen wat je wilt. Je bent gewoon thuis. Ik zal je spullen gaan halen en dan kun je gewoon rustig je dingen doen". "Shokran pa".

Heb ik een goed besluit genomen? Heb ik eindelijk mijn rechten en vrijheid terug? Ja ik denk het wel toch? Of niet?