KPOP HAYALLERİM

~♡2♡~HAYALLERİM(KORE'YE GİDİŞ)

Kalbim yeeinden çıkacakmış gibi atarken benim tek yapabildiğim elimdeki numaraya mal mal bakmaktı. Rüzgardan dolayı bozulan başartümü tekrar yapmak için tuvalete gitmeliydim. Ama sıra bana gelebilirdi. Sıranın bana gelmemsi için dua ederek tuvalete gidecektim ki ayaklandığımı gören kuzişlerim bana baktı. Beyzanur:
"Serra mal mısın! Delirdin mi, nereye?"
"Başörtüm bozludu"
Ahsen:
"Dur düzelteyim". Ah şu kuzenlerim de olmasa.

Sıra çok seri bir şekilde ilerliyordu. Acaba sıra bize gelecek mi diye çok merak ediyordum. Ama gelmeliydi bunu gerçekten çok istiyordum. Hem de herşeyden çok. Her anonsta 5 kişinin adı anons ediliyordu.

"Ve son olarak şanslı son beş rakam..." Anonsatan duyulan bu sesle dua edişimizi hızlandırdık. "Ve o şanslı kişiler 139..." Bu ben değildim ya da Ahsen yada Beyza. Gerçekten kalbim yerinden çıkacakmış gibi atıyordu.
"2. olarak 436..." buda bizden biri değildi... Kuzenlerimin umudunu kaybetmiş olduklarını görebiliyordum. Ama ben hala bize çıkabileceğine inanıyordum.
"3. olarak 683" o esnada kopan çığlığın tarafına baktığımda bana koşan bir Beyza görüyordum...

"Kazandım, kazandım Kore'ye gidiyorum..." Beyza ağlıyordu mutluluktan. Ama haklıydı da tam 13 yıldır 4 kuzen (hikaye de diğer kuzenim Japonya da) para biriktiritorduk... Düşünsenize 13 yıl boyunca hiç para harcamıyorsunuz. Kore eğitimi veren kurslara gittik ve şu anda aramızdan biri Kore'ye gitmeye hak kazandı... Ahsen ile ben de ağlamaya başladık. Herkes bize bakıyordu, ama umrumuzda mıydı?! Kesinlikle hayır.

"Veee 4. kişi 251". Yine bir çığlık kopmuştu. Bu seferde Ahsen'di kazanan. Onun adına sevinip kendi adımada üzülmüştüm. Nasıl bir şeyse artık, iki farklı duyguyu aynı anda yaşıyorum...

"Veeeee son olarak Kore açıkarttırmasın da kazanan 4..." demesiyle ben olmadığımı anlamıştım çünkü benim numaram 271'di. Ağlamaya başladım. İstemsizce ağlıyodum. "478" kimseden çıt çıkmıyordu. Kuzenlerim bana yöneldi. Beyza dibime geldi, Ahsen onun biraz gerisinde acıyan gözlerle bana bakıyordu,o sırada yüzüm kıpkırmızıydı "Neden ağlıyorsun?" dedi Beyza. "Ka ka ka -ağlamayla burun çekme arası bişey- kazanamadım,sizinle gelemeyeceğim". Beyza elimdeki kağıdı sinirlice çekti (o sırada herkes pür dikkat bizi izliyordu). "E kazanmışsın ya malll!!!???" "Ne ne diyosun Beyza ben 271'im anons edilen rakam 478" "E bu kağıtta da 478 yazıyor" "Ahhhhh evvveeettttt doğru yaaa ben 478'dim, karıştırmışım, pardon" "Öffff salak yaaaa" herkes bieden bana salak der gibi bakmaya başlayınca "Yuppi, oley" gibi garip sesler çıkardım.

Eve gidince salonda oturan annelerimzin yanına gidip onları kucakladık ve mutlu haberi verdik. Hepsi birden ağlamaya başladı. "O özenle, herkesten korduğumuz, hiç bir şeyini eksik etmediğimiz güzel mi güzel kızlarımız gidiyor..... Offff offf" gibi şeyler söylediler. Ama hepimiz onları anlayışla karşıladık. "Anne ve teyzelerim 3 gün sonra yolculuk var, biz yarın gece otele gideceğiz ve sonra da yolculuk..." Beyza'nın anlatırken sesi titriyordu. Sonra hepimiz evlerimize değıldık ve yarın biz de buluşmak üzere sözleştik.

Akşam yatarken hiç uyuyamıyordum. Telefonumdan Seul'un fotoğraflarına bakıyırdum. Açıkarttırmayı yapan şirket sadece uçak biletini ve havalimanındaki otelin fiyatını karşılıyordu. Seul'a geldikten sonrası bize aitti (dönüş hariç). Orada yapacaklarımı düşünüyordum, belki Exo'yla karşılaşırdık, ya da 2ne1 ile arkadaş olurduk. Bu gece uykumu almam gerektiğini çünkü yarın büyük bir alışveriş yapacağımı biliyordum, o yüzden elimden geldiğince uyumaya çalıştım.

Ertesi gün söz verdikleri gibi bize geldiler. Kuzenlerim bazı evdeki eşyalarını ve bavullarını da getirmişti. Çünlü alışveriş yapıp bizim eve gelip eşyaları yerleştirip otele gidecektik. Teyzemlerde gelmişti hep beraber kahvaltı yaptık biz annemlerle ve teyzemlerle vedalaşıp çıktık. Aslında büyük dedim ama bugün o kadar büyük bir alışveriş yapmayacaktık, Kore de büyük bir alışveriş yapacaktık. Çarşıya gittik ordan benim bavulum eskimişti yeni bir bavul aldık, fotoğraf makinesi aldık yeni üçümüzünde ayrı ayrı. Onun dışında Türk yemeklerinden aldık (çünkü orada arkadaş edinirsek onlara yaparız diye, biz yemeyiz çünkü oraya gidince tam bir Koreli olacağız, kore yemekleri, kore kıyafetleri, kore defterleri falan ).

Eve geldiğimizde annemler her zamanki gibi salondaydı. Onlarla vedalaştık ve otele doğru yola çıktık. Hepimizin kalp atışları duyuluyordu. Geldiğimiz otel çok lükstü, 5 yıldızlıydı. Odamızın anahtarını aldık ve asansörle çıkmaya başladık. 16. katta duruduk ve girdik. Odamızda gayet lükstü. İlk kez ailemden kendimi bu kadar uzak hissetmiştim. İlk kez. Akşam olmuştu zaten. O yüzden hepimiz yattık ve uyuma pozisyonun aldık. Çünkü yarın çok yoğun bir gün olacaktı bizim için.

##########$$$$$$$$$$//////////&&&&&&&&&&€€€€€€€€€€££££££££££¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥*********
Evet arkadaşalr umarım iyi gidiyorumdur, beğenmediğiniz bir şey varsa nolur yorumla yazın nnooolllurrrr, hadi by byın ve aynı güün iki bölümün tadını çıkarın. Belki bilmiyorum 3. bölümde bugün gelebilir. Bu size bağlıııı😍😙😙😙😙😘😘😘😘😚😚😚😚😚😏😏😏😏vote vote vote yorum yorum yorum