kahvaltı hazır...

55 8 10
                                    

Diğer insanlar gibi kahvaltı yapmazdım ben sabah sadece bir dilim ekmek yerdim annem yoktu babam yoktu kardeşim yoktu ama biri vardıki o hep bana eşlik ederdi ayıcığım. Bir anne edasıyla onu masaya çağırır ve gider kendim getirirdim. O nekadar sessizse bana o kadar,şey anlatırdı. Dietteydi ve hiç bir şey yemek istemezdi. Kendim diktiğim ağzını onu tanıdım tanıyalı hiç kullanmamıştı ne yemek için nede konuimak diette olmasıda bahanem oluyordu. Bir dilim ekmeği kemirdim ve kalktım hiçbirşeyi toplamadım toplicak bir şey yoktu kalktım.

-bugünki kahvaltı nasıldı güneş? Ben çok sevdim. Olmayan salatan lezzetlimiydi? Hmm peki.

Sessizlik oldu anladımki yine birşeyleri kırıp dökücektim

-kimi kandırıyorum ki ben?

Bağırıyordum delilerce

-karşımda biri varmış gibi konuşuyorum yıllardır.

Görünmez bardağı alıp yere attım

-ne yapmaya çalışıyorum? Birgün ayaklanırsan ayıcık gitme, sakın gitme, sende gidersen o tabakta duvarlar yemek yiyecek belkide lambalar. Neden evim de hiçbirşey yokki?  Kimim ben ?neyim? ibretlik için mi doğdum  ?

Son kelimeleri bağırarak söylemiştim. Ayıcığa baktım korkmuş görünüyordu. Ama durmadım masanın üstünde görünmez ne var ne yok fırlattım. Koşup Ayıcığa sarıldım

-özür dilerim korkuttummu seni lanet olsun yine görünmez olan görünmez eşya dükkanına gidicem orası çok uzak hayal olduğu halde gidemiyorum.

Gözlerimi kapattım ve hayal arabamla oraya gittim 1000e kadar saydım be geri döndüm yani gözlefimi açtım. İşte ben böyle alışveriş yapardım.  Ve böyle kahvaltı ederdim.  Herkezden daha farklı eskiden hep farklı olmak isterdim ama böyle bi farklılık değil.

(Devamı için lütfen vote yani  yıldıza tıklayın sadece birkaç saniyenizi alır. Gelecek hikayemde arada kendi hayatımda olucak ve o ayıcık gerçek isterseniz  bir dahaki bölüm lerde resmini atarım sizi seviyorum (⌒▽⌒))

Piskolojisi BozukHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin