Status: Pseudo Relationship

Part 22

[Louie Gonzaga]

First Day---Sucks!

Dane didn’t fetch me. He didn’t even texted me! The worst is—nakita niya ako kaninang papasok sa main gate ng highschool department and wala lang sa kanya! What’s wrong with him?

“Oh! Anong mina-maktol mo dyan?”

“Bes.. Si Dane kasi--”

“Aga-aga! Dane! Dane! Dane! Heloooo?! Mababaliw ka niyan e!”

“Bwisit ka! Tatanungin mo ako kung anong mina-maktol ko dito tapos kung sasa--” Jaja hold my chin and directed it to---

“Anong ginagawa mo dito?!”

“Here! I just thought you MIGHT like it.” sabay abot ng box na cake ang laman

“Ayaw mo bes? Akin nalang ha..” Jalen grabbed it

“Dapat ang fiancée mo ang binibigyan mo niyan.”

“Nabigyan ko na.” He then winked at me

“Tara na nga! Nadadag-dagan ang kabwisitan ko sa raw na ‘to.”

Pagsapit ng recess time—ayun. Binanatan ni Jalen ang cake na bigay ni Austin.

“Infairnessh! Masharap tong cake ha!”

“Halata nga.. Ayusin mo ngang kumain. Tsk.” Binigyan ko naman sya ng tissue

“We need to go to the college department—kailangan kong makausap si Dane.”

“Uyyy! Bumalik kana sa sarili mo—possessive type! Congrats!”

Nahihibang na naman ulit ako.

Pagkatapos ng period namin, nag-atubili kaming pumunta sa room nila Dane.

“Where is he?” tanong ko Gab.

“Nasa field.”

I hurriedly went to the field and there—tanaw ko na agad si Dane na nakaupo sa isang bench.

“Stay here.” Sabi ko kay Jaja

“I think I have to go. Ayusin niyo problema ninyo.. Bye.”

I took a deep breath sabay tapon ng sapatos ko kay Dane dahilan para lingunin niya ako.

“Fvck! What the--”

Nakapameywang ako sabay taas ng kilay ko.

Hindi niya ako pinansin. Bumalik siya sa pagkakaupo!

“Aba’t! Bastos ka ah!” I yelled

Nilapitan ko naman siya.

“Dane! Pansinin mo nga ako! Ano bang problema mo ha?!”

Kinuha niya ang bag niya sabay alis.

“Hoy! Teka nga!” Kinuha ko yung tinapon kong sapatos.

“Dane! Wait!” Ang bilis maglakad! May lahi ba tong kabayo?

Ayaw pa din akong lingunin ha.

“WHAT’S YOUR PROBLEM?!” He shouted. Tinapunan ko lang naman siya ulit ng sapatos. *evil laugh*

“Ikaw! Ikaw ang problema ko!” Nilapitan ko siya

“You’re not answering my calls. Kahit text wala!”

Pinigilan ko ang luha ko saka nagpatuloy sa sona ko.

“Hindi mo ako sinundo sa airport. Ilang araw kang hindi nagparamdam! Kanina..Nakita mo naman ako diba? Pero--hindi mo ako pinansin--” he let go of his bag and hugged me

Moment of silence.

“D-dane..”

“Wag ka ng lalapit sa lalaking yun ha--”

He knows?

“A-austin?”

“Yes. He’s taking you away from me—and I’m dying. I’m dying out of jealousy..”

“Dane--” humiwalay ako sa yakap niya. I hold his hands.

“Mali man pero natutuwa ako.” Kumunot naman ang noo niya

“Natutuwa ako kasi nagseselos ka—meaning importante din naman pala ako sayo kahit papano. Thank you.”

“I missed you so much!” Yumuko siya saka ako hinalikan.

“I missed you too patotie.”

“Here we go again!” Asar na sabi niya

“Sweetie patotie! Honey bunch! Sweetie pie!” I teased him

“Run for your life!” he playfully said

Naghabulan kami sa field na parang mga bata! Namiss ko ‘to.

“Mahal! Habulin mo ako! Sweetie patotie! Sweetie pie! Honey loves! Cupcake! Hahahaha!” He caught me. Nakahawak siya sa bewang ko.

“You are mine. Only mine.”

“So I’ve got a possessive boyfriend?” Ipinulupot ko din ang kamay ko sa leeg niya

“Yeah.. Let’s go? It’s getting late.” Kinuha niya ang bag niya sabay akbay sa akin.

“Akin na yang bag mo..” he said

“Hindi okay lang--”

“Pinapahawak mo nga sa kutong-lupa na yon tapos sa akin hindi?” I looked at him.

“Airport—I was there. And may pa akbay-akbay pa kayo.”

“Don’t get it wrong. Fian--” No! Hindi ko pwedeng sabihin yun—Baka biglang maging cold sa akin si Dane….

“What?” He said

“Ahh—Ehh. Wag kang magselos dun. Family friend..”

“Okay—Family friend.”

“Yeah. No more. No less. Ikaw lang. I promise.”

He smiled.

[Lucille Ferrer]

Nakatayo ako ngayon ditto sa second floor ng building while nakatingin sa field.

My heart aches as I watch the love of my life go away with Louie.

“Here.” Iniabot ni Austin ang panyo niya

“I don’t need it.” I refused

“You do.”

Pinunasan niya ang luhang hindi ko man lang namalayan na dumadaloy sa pisngi ko habang naka-tuon parin ang tingin ko kanila Louie na naghahabulan sa soccer field.

“How can I marry you when your heart belongs to someone else? Isn’t that rude?” I looked at him.

He smiled at me.

“Why are you smiling?” napa-puzzled ako sa pinagsasabi niya

“Let’s have a deal.”

“Deal?” I asked

“Yes.. You make Dane fall in love with you and ako ng bahala kay Louie..”

“Huh?”

“Win-win situation, right? You get Dane and I get to be with Louie.” He winked at me

“Hindi ko kayang gawin yan. You see, masaya na si Dane with Louie… and--”

“Then you’ll suffer for the rest of your life letting go of the person you love without doing anything.”

He has a point.

“I’ll think of it.”

“Good. I have to go. Just call me if you’re in with the deal.”

Pagkarating ko sa bahay—hindi ma alis-alis sa isip ko yung deal na sinasabi ni Austin. I need to take risk. Gagawin ko to—para sa amin ni Dane.