Ka'bü'l-Ahbar (r.a.) Hz. Ömer' in huzurunda söyle anlatti:
"Ey Emirulmü'minin, gecmis Peygamberlerin kitablarindan okudugum en acayip seyi sana haber vereyim.
Bir peceli baykus, Süleyman Aleyhisselamin yanina geldi, selam verdi. Hz. Süleyman selamini aldi. Sonra aralarinda söyle konusma gecti:
"Ey baykus, neden topraktan bitenden yemezsin?"
"Hz. Adem topraktan cikan sey (bugday) sebebiyle cennetten cikarildi." dedi.
"Nicin su icmezcin?" diye sordu.
"Cünki Nuh aleyhisselamin kavmi suda boguldu." dedi.
"Neden imar edilmis mamur yeri terkedip harabeleri mesken tutarsin?"
" Harabeler Hz. Allah 'in mirasidir, bende Hz. Allah'in mirasinda otururum."
"Harabe üstüne kondugunda ne dersin?"
"Burada yiyip icerek gecinenler hani nerededir?" derim.
"Ya imar edilmis yer üzerinden gecsen ne dersin?";
"Yazik Ademogluna ki önünde nice güclükler varken nasil rahat uyumaktadir?" derim.
"Gündüzleri nicin cikmazsin?"
" Ademoglunun kendisine ettigi zulmün coklugundan..." dedi.
"Öterken ne dersin?"
"Ey gafil, ahiret yolculugun icin azik hazirla! derim ve 'Subhane halikun Nur' diye zikrederim ." dedi...
Bunun üzerine Hz. Süleyman (a.s.) söyle buyurdu:
"Kuslar icinde insanogluna bu kadar güzel nasihat eden ve bundan daha sefkatli olani yoktur. Cahillerin ondan nefret etmeleri, onu ugursuz saymalari ne acayib seydir!..."
