Şehir Efsanesi

||Bölüm 3||

 Odama adımımı atar atmaz kitabı çalışma masama fırlattım ve yatağımın üstüne, vücudumun yarısı yere gelecek şekilde, yüzüstü uzandım. Kafamın yatağa gömülü olmasından dolayı boğuk çıkan sesimle kendi kendime mırıldandım. O sırada ise annem birden kapımı ardına kadar açarak odama girdi, sanki beni suçüstü bir şeyler yaparken yakalayacaktı...

''Hava karardı ve seni merak ettim. Telefonunu da almamışsın. Neredeydin, neden bu kadar yorgunsun?'' Daha da yaklaştı ve yatağımın kenarına oturdu. ''N'oldu Barlas, iyi gözükmüyorsun?''

''Sadece fazla yorgunum anne. Bugün kütüphanedeki kitapları düzenledim hepsi bu.'' Söylediklerime inanmış olacak ki ayağa kalktı. Kapının yanına gittiğinde tekrar bana döndü ''Aşağıda bir arkadaşın var, sizin sınıftan olduğunu söylüyor.''

 Oldukça yavaş adımlarla merdivenleri inerken merdivenlerde uyuyan kedim Peto'ya takıldım ve son bir kaç adımı yuvarlanarak tamamladım. ''Ahhh, kahretsin!''

''Sesini duyuyorum Barlas, evde yokmuş gibi yapma sakın.'' Sesin sahibini tanıdığımda cevapladım ''Öyle yapan kim lan! Merdivenden düştüm, az saygı.''

''Yarım saattir kapıdayım, Tanrı sesimi duymuş olmalı.''

''Merdivenden düşme sebebimin sen olduğunu söylüyorsan seni şuracıkta dövebilirim çünkü arka tarafım felç-'' sözümü bitirmeden Eren akıllısı arkama şaplak atınca yerimde fırladım ''N'apıyorsun lan! Annenle baban seni yaparken içine biraz turuncu kattı da mı böyle oldun?!''

''Kızıllığımla dalga geçme güzel popolu, buraya seni almaya geldim.''

''Önce popoma vur namusumu al sonra gel benimle evlenmeye çalış.'' dedim sızlayan popomu tekrar tekrar sıvazlarken. ''Ciddileş biraz Barlas. Bizimkilerin başı dertte olabilir, bana söylemediler ama aralarında konuşurlarken duydum. Şu an okulda kavgadalardır büyük ihtimalle.''

''Bence okulun dört bir yanına ayrılmış kaçıyorlardır. Onlardan bir cacık olmaz gel gidelim.'' 

 Cırt cırtlı ayakkabılarımı ayağıma geçirdikten sonra koşar adım okula yol aldık. Anneme haber vermediğimi hatırladığımda eve gidince ceza için hazırlık yapacaktım.

''Şuraya bak, kediler yolumuzu kapamış resmen gözleri de parlıyor.'' dedi Eren korka korka. ''Çekil ben yolu temizlerim'' diye öne atıldım. Dizlerimi hafif kırmış, ellerimi havaya kaldırıp açmış bir şekilde kedilere doğru yaklaşıyordum. En öndeki kedinin dibine geldiğimde birden hepsi tıslamaya başladı ve o kadar tiz bir çığlık duydum ki arkamda kalan kişinin Eren olduğunu bilmesem kız olduğuna yemin edebilirdim. ''Kulaklarımın pasını temizledin kardeşim sağ olasın. Bunu aklıma yazıyorum sonra kullanırım.''

''Benim sayemde kediler kaçtı fena mı? Hadi yavaş yavaş ilerleyelim artık şuradan.'' tam arkamda eliyle sırtımdan itekliyordu ve bu şekilde okula vardık.