We staan op de stoep als er opeens een man met geweer aangelopen komt. 'Snel naar binnen Lindsey, we zijn te laat,' zeg ik. Snel rennen we naar binnen. We doen het slot weer goed, zodat het net lijkt alsof er nooit een uitbraak hebben geprobeerd. We praten nog gezellig verder en kijken samen de zonsondergang. 'Ik geloof dat het tijd is om te gaan slapen,' zeg ik. 'Ja, vandaag is vermoeiend geweest en ik ben wel toe aan een goede nachtrust,' zegt Lindsey. Samen lopen we de trap op, die niet meer dan een paar bevestigde balkjes is. Het is erg koud, maar gelukkig hebben we een dikke deken. 'Slaaplekker,' zeg ik snel tegen Lindsey. En ik blaas de kaars uit. 'Trusten,' zegt Lindsey moe.
JE LEEST
Krijgsgevangenen
Короткий рассказDit is mijn inzending voor de wedstrijd van www.mijnkortverhaal.nl je kan mijn verhaal vinden www.mijnkortverhaal.nl/krijgsgevangenen ik zou het heel erg op prijs stellen als jullie stemmen ♥
