GünAydı

Önce Sen

Ne zaman uzaklara dalsam seni düşünürken bulurum kendimi der bi şair , şu an onu yaşıyorum. Siluetin beliriyor aklımda, kafamın içinde biryerlerde, seninle yaşıyorum. Senin hatıraların sen olmasanda yaşıyor  ya ona şaşıyorum. Gittin sen, nasıl aklımda kalıyorsun? Yuva edinmişsin kafamı, aklımı alıyorsun. Alıp götürüyorsun lakin gitmiyorsun. Sana hayran kalıyorum- her defasında, yeniden-  nasıl böyle kokuyorsun?  Her seferinde aşık oluyorum. Benden eser bırakmıyorsun. Sana beni hatırlatamıyorum, çok güzel unutmuşsun. Üzülmüyorum ben seni hatırlıyorum. Hatıralarda yaşatıyorum seni. İlk günkü gibi temiz , sadece bana ait oluşun aklımdan gitmiyor. Öylece bakıyorum sana, bizden eser bırakmamışsın. Benden beni almışsın. Sen kalmışsın öyle, zaman seni yıpratmamış. Sana hayran kalıyorum, kokun geliyor aklıma. Kaskatı kesiliyorum. Bir insan ancak bu kadar sevebilir herhalde doruk noktasındayım seni sevmenin. Hayatın tam ortasındayım, veda ediyorum geceye. Aklımı başımdan almışsın.