***FLASHBACK 2***
Bell's POV
eto ako ngayon nagmamadali papuntang sakayan sa second floor... ano bang meron at bakit parang natataranta ang mga tao sa phone ko ngayon???...
bzzzt...
bzzzt...
bzzzt...
calling... Lloyd
Bell: hello???!!!
sagot ko sa medyo iritadong boses...
Lloyd: san ka na??? bilis... andito na ko...
Bell: wait lang ha pababa na ko... malapit na ko...
Lloyd: sige sige... bilisan mo ha...
Bell: oo, wait lang andyan na nga oh malapit na ko... sige na...
toot... toot... toot... toot...
ako na lang ang nag-end sa call medyo naiirita na kasi ako... baka kung ano pang masabi ko eh... mag-away pa kami...
...............................................................................................................................................................................
nung nakasakay na ako sa sinakyan niya.... nagsimula na kong magtanong kung bakit biglaan yata ang sundo ko...
Bell: Lloyd bakit mo ba ko biglaang sinundo ngayon???... may ginagawa pa kami eh... bakit ba??? importante ba???
Lloyd: oo importante... at tingin ko hindi ako ang dapat mag-explain sayo... pag nakarating na tayo sa pupuntahan natin tsaka mo na lang sila tanungin...
Bell: ehhh... san ba kasi tayo pupunta???
Lloyd: Notre Dame Hospital
Bell: ha??? ospital???...
Lloyd: oo ospital...
Bell: bakit???!!! sinung andun???... si mama ba???... pero imposible... kakatawag niya lang sa akin kanina ah... !!!
Lloyd: hindi mama mo... sabi mo nga imposible kasi tumawag siya sayo... at tumawag din siya sakin para sunduin kita... kaya talagang imposibleng siya ang andun sa ospital...
Bell: oh???!!! eh sino???!!!...
Lloyd: basta...
Bell: basta???!!!
Lloyd: oo... basta... kailangan ka dun ngayon...
Bell: kailangan???... eh ano namang alam ko sa ospital???...
tumingin siya sa kin... hinawakan niya yung kamay ko... tapos tumingin siya sa mata ko...
Lloyd: bebe... basta... malalaman mo din kung bakit at lahat ng gusto mong malaman mamaya... just be patient ok???...
tumango na lang ako...
Bell: haaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaay..... ok... hope nothing severe happened...
ngumiti lang siya... a soft smile... at hindi ko alam kung ano at para saan ang ngiti niyang yun...
sinandal ko yung ulo k sa may headrest ng sasakyan and hinilamos yung mga palad ko sa mukha ko... just to cool my self down...
Lloyd: be strong bebe...
kinuha niya yung kamay ko na nakahawak sa mukha ko...
Lloyd: were here...
..............................................................................................................................................................................
