Sa panaginip...Sa panaginip ka nalang ba

SPSPKNB-Chapter 1:

Jiro's POV'

"Pare are you sure you okay? mukhang hindi muna ata kaya"

Tanong ni Zion pero tinabig ko lang ang kamay nya atsaka pagewang-gewang na lumabas ng bar.All i want to do now is  find a peace place,I want to be with Jillian.

Pagdating ko sa parking lot agad kong binuksan ang aking Red Ferrari Enzo na sports car at mabilis na pinatakbo ito.Sa sobrang bilis ko muntik pa akong mabunggo sa ten wheeler na truck buti nalang agad akong naka-iwas.

Pagdating ko sa destinasyon ko marahas akong bumaba sa kotse ko at pabalibag na sinara ang pintuan nito.Tahimik ang buong lugar dahil siguro madaling araw palang at madilim pa dahil iilan lang ang ilaw dito.

Inalis ko ang dahon na nakaharang sa lapida at kinuha ang lighter sa bulsa ng jacket ko,sinindihan ko ang nauupos na kandila na.

  "Jillian Celestine Ferrer"
'Aug,17,1995-Apr,14,2012'

"How could you do this to me Jillian? how could you? how?"

Para akong sira dito na paulit-ulit tinanong si Jillian kahit alam kong hindi naman nya ako naririnig.Napatawa nalang ako sa aking sarili she's already dead two years from now so pano ako maririnig ng taong matagal ng wala.

Lalo lang ako napapaiyak habang tinitignan ang pangalan nyang naka-ukit sa lapida.Pilit kong pinapakita at pinaparamdam sa iba na hindi ako nasasaktan pero sa totoo sobrang sakit na.Ilang taon ko ng kinikimkim ito ayokong umiyak sa harapan ng iba dahil una sa lahat ayokong kaawaan nila ko pero sa totoo sa tuwing nandito ako sa tuwing nag-iisa ako doon ko nailalabas ang lahat ng sakit na nararamdaman ko.

"Jillian"

Sa tuwing binabanggit ko ang pangalan nya mas lalo akong nasasaktan dahil naaalala ko ang masasayang araw namin noong mga panahong kasama ko pa sya.Galit ako sa sarili ko minsan nga gusto ko ng mag suicide dahil iyon lang alam kong paraan para makasama sya pero sa tuwing gagawin ko iyon naaalala ko ang mga taong naka paligid sa akin pakiramdam ko napaka selfish ko.Ayokong maramdaman nila ang nararamdaman ko dahil masakit mawalan ng taong mahal mo sa buhay.

***************

Alas singko na ng makarating ako sa bahay dahil umabot ako ng mahigit tatlong oras kasama si Jillian ayokong tinatawag na sementeryo ang lugar na iyon dahil para sa akin That is our place baliw na kung baliw pero hindi ko talaga tanggap na wala na sya.

"Where have you been young man?"

Napahinto ako sa pagpasok sa kwarto ko ng makarinig ako ng baritonong boses.I turn my back then i saw my Dad holding a glass of champagne.

"Dad"

Walang emosyong sabi ko,ano bang ginagawa nya dito? sa pagkakaalam ko nasa ibang bansa sya for business  trip,pero sabagay ano nga bang alam ko sa mga nangyayari sa paligid ko.

Papasok na sana ako sa kwarto ko ng bigla ulit syang magsalita.

"I said.where.have.you.been?"

Mariing tanong nya at halatado sa boses nya na naiinis na sya sa inasta ko.

"Is none of your business DAD"

Sagot ko at mariin na sinabi ang salitang DAD dahil buong buhay ko hindi ko naramdaman na may tatay pa ako dahil noon pa man pagpapayaman na ang inaatupag nya.

Napabalik nalang ako sa wisyo ko ng biglang may kamao na tumama sa mukha ko dahilan upang mapahilata ako sa sahig.Naramdaman ko nalang na may humawak sa kwelyo ko at pwersa akong itinayo.

"Kapag kinakausap kita sumagot ka ng maayos"

Sabi ni Dad at marahas akong binitawan dahilan upang matabig ko ang flower vase na nasa gilid at naging dahilan iyon upang makapaglikha ng maingay na huni.

"What's that?"

Natataranta naman na lumabas ng kwarto nila Dad si Mom habang inaayos ang kanyang roba.

"Jerry! Jiro! what's happening here?"

Tanong ni Mom habang palipat-lipat ng tingin sa amin ni Dad.

"Oh my god Anak! what's happen to your face?"

Nag-aalalang tanong ni Mom habang tinutulungan akong tumayo.

"Disiplinahin mo ang anak mo Elise"

Sagot ni Dad.Wow ha! as in wow! kung makapag salita sya akala mo hindi nya ako anak,sabagay sino ba naman sya para ituring na ama.

"Elix"

Sabi ni Mom habang mariing nakatingin sa akin.She's always called me been like that when she really got mad at me.

"He's been like that when Jillian's died.One year nalang at graduating na sya but his not deserving for my position"

Sabi ulit nya atsaka kami tinalikuran.Tss! hanggang ngayon yung paring lintik na kompanya nya ang iniisip nya.

"Jiro"

Sabi ni Mom pero tumalikod nalang ako atsaka pumasok sa kwarto ko.

"Jiro! open this door!"

Kumakatok na sigaw ni Mom pero dumeretso nalang ako sa banyo upang maligo.All i want to do now is to forget this f*cking tiring day.

**********
Jiro's picture at the side;)

Hi po sorry for the lame chap:(

sana po nagustuhan nyo...

Pls vote...like and leave a comment thankie;)

~Rikz<3
xoxo