werewolf

Kabus

Heryerde ağaçlar vardı. Ve havada hissedebildiğim kötü bir hava vardı. Burada kötü şeyler olmuş yada olacaktı. Ben etrafıma bakınırken gözüme insan gölgesi takıldı. O tarafa daha dikkatli baktım ve evet o bir insan gölgesiydi ama bu gölge sanki gittikçe yaklaşıyordu. Etraftı sadece dolunayın ışığı aydınlattığı için gölgenin kim olduğunu seçemiyordum taki benim bir metre öteme gelene kadar. Bu oydu. Bana aynadaki mesajın bırakıldığı gece çatıda gördüğüm adamdı. Onu tanımıyordum ama sanki onu doğduğumdan beri biliyormuşum gibi hissediyordum. Sadece gözlerime bakıyordu ,bende onunkilere. Sessizliği "Sen kimsin" diyerek bozdum. Bir süre cevap vermedi. Ama sonra "Yapma ama beni doğduğundan beri tanıyorsun, ben senin hep etrafındaydım ve sende bunu biliyordun." Dedi. Anlamıyordum. Sonra yanıma "şimdi sana bütün gerçekliğiyle olanları göstereceğim bana inanmak zorundasın."diyerek yaklaşıyordu. Geri geri gitmeye çalışıyordum ama yapamıyordum. Olmuyordu, o bana yaklaştıkća gözlerini daha net görüyordum ve bana Alex den daha şefkatli ,daha sevgi dolu bakıyordu. Ona inanmak istiyordum. Artık aramızda hiç mesafe yoktu ve kolumu tuttu. Kolumu tutar tutmaz sanki evrende yolculuk yapıyormuş gibi hissettim. İlk olarak hastanedeydik. Bir adam doğumhanenin önünde bekliyordu. Bu oydu. bana anılarını gösteriyordu. Yanına bir kadın geldi gülümseyerek. "Tebrikler, bir oğlunuz oldu."Dedi. Adam sevinçle içeriye girdi ve orada bir kadın yatıyordu yanındada bir bebek. Adam yaklaştıkça kadının yüzü belirginleşti. Bu ,bu annemdi. Yanındaki de fotoğraflardan bildiğim kadarıyla ben. Gözlerim dolmuştu ,annemi çok özlemiştim çünkü. Adam bebeğe yaklaştı ve kucağına aldı. Adamın gözleri kırmızıya döndü. Bir şeyi anlamaya çalışır gibiydi. Sonra çocuğunda gözleri kırmızıya döndü. Sanırım adama onay verir gibiydi. Ona cevap vermiş gibi. Adam şimdi daha mutluydu. Anneme eğildi ve fısıldayarak "İşte gerçek alfamız doğdu." Dedi. Annem de adama gülümsüyordu. Bu adam da kimdi benim babam mıydı? Eğer o benim babamsa Alex kimdi ? Ben bu soruları düşünürken birden kendimi evimde buldum. Annem mutfakta yemek pişiriyordu , masadada kendim olduğunu düşündüğüm çocuk oturuyordu ve kapı çaldı. Çocuk "babaaaaa" diye bağırarak kapıyı açtı. Gelen o adamdı. Çocuğu kucakladı ve sarıldı. Çocukla birlikte mutfağa geçti ve annemi öptü. Annemde "Hoşgeldin" dedi. Adam annemin yemek yapmasını engelleyerek "Hadi bugün dışarıda yiyelim."Dedi. Çocuk çok sevinmişti ama annem suratını ekşitmişti. "Peter, dışarıya çıkmamamız gerektiğini biliyorsun dimi?" Dedi. Adamda yani demin öğrendiğim kadarıyla Peter evet amlamında kafasını salladı ve çocukda suratıni astı. O sırada kapının açıldığını fark ettiler. Ve Peter annem ile çocuğu direk arkasına geçirdi çocuk annemin arkasında bacaklarına sarılmış korku dolu gözlerle bakıyordu ve mutfağa biri girdi. Ilk başta kim olduğunu anlayamadım ama bu Alex ti. Yarı dönüşmüş halde Peter ın bir metre yakınına kadar geldi. Peter da dönüşmeye başlamıştı.Alex "Zamanı geldi kardeşim." Dedi. Peter da bunun üzerine kızmış olacakki Alex e saldırmaya başladı. Beş dakikalık korkunç bir boğuşmadan sonra Alex Peter ı yere düşürüp başını vurmasına neden oldu. Peter bayılmıştı.Alex Peter a bakarak "Hep bu yönünden güçsüz olmuşsundur. Sevgiye yenik düşüyorsun kardeşim" dedi ve anneme döndü. Annemde geri geri tezgaha doğru kaçırıyordu. Tezgaha ulaştığında bir bıçak kapıp direnmeye çalıştı ama neye yarardıki. Alex gittikçe yaklaşıyordu ve gözleri daha da parlıyordu. Ve annemin yüzünü tutup gözlerine baktı. Annemin gözleride renk değiştiriyordu ve suratında bütün duygularını ,hislerini kaybetmiş bir surat ifadesi beliriyordu. Engel olmaya çalıştim ama olmuyordu sadece izliyordum. Sanırım annemi hipnotize etmişti. Annemi bıraktı ve sıra çocuğa geldi. Eğildi. Çocuğa öfke dolu gözlerle bakıyordu. Ondan nefret ediyordu. Anneme yaptığının aynısını çocuğa yaptı. Annem ve cocuk, ikiside baygındı. Alex tam Peter a dönüyorduki Peter ona bir pençe attı. Onunla kapışabilecek güçte değildi. Alex in sersemliğinden yararlanıp kaçmayı tercih etti. Kendini tam bir korkak gibi hissetmişti ama oğlunu kurtarabilmesi için yaşaması gerekiyordu. Alex kendini toparladığında Peter ortalıkta yoktu. Peşinden gitmedi. Annemi ve çocuğu kaldırdı ve yatak odasındaki yatağa yatırdı. Mutfağa döndü. Etrafı toparlamaya başladı. Herşeyi eski haline getiriyordu. Bir planı var gibiydi. Sabah oldu. Çocuk uyanmıştı Alex ise hala mutfaktaydı. Çocuk Alex i gördü ve "babaaaa" diyerek ona koştu çok şaşırmıştım. Akşam olanları unutmuş hatta babasını yani Peter ı bile ve şimdi Alex e baba diyordu. Daha sonra annem mutfağa geldi ve Alx e "Günaydın canım" dedi. Artık ne hissedeceğimi bilmiyordum. Alex Peter in yerine geçmişti. O sırada camdan bakan Peter ı gördüm. Hıç bir şey yapmıyordu sadece gözü yaşlı bir şekilde bakıyordu. Neden içeriye dalıp herhangi bir sey, küçücük bir şey dahi yapmıyordu. Daha sonra yine aynı şey oldu. Başka bir yere gelmiştim. Kendimi gördüm. Evdeydim. Uyuyordum. İçeriye Biri girdi önce bana baktı sonra añnemin odasına gitti. Kurda dönüştüğü anda camdan Peter içeri girdi. Alex i engellemeye çalışıyordu. Ama yeniden başaramadı. Alex annemi öldürmeyi becermişti. Peter çok öfkelenmişti. Ayağa kalkıp Alex e saldırmaya başladı. Yatağımdaki bende kalkmaktaydım. Bunu Peter farketmiş olmalı ki Alex i pencereden dısarıya doğru fırlatmıştı. Ve şaşkın ben, annemi kurtarmaya çalışan Peter ı görmüştü. Gerisini biliyoruz zaten. Bütün olanlardan sonra rüyanın başladığı yere geldim. Peter kolumu bırakmış, karşımda duruyordu. Sanki benden birşey bekliyor gibiydi. Ne yapıcağımı bilmiyordum. Peter benim birşey yapmayacağımı hissetmiş olmalı ki "Umarım bana inanırsın, Alex e güvenme sakın ona arkanı dönme, birde Alex e fark ettirmeden sürüsünden ayrılmalısın. Muhtemelen diğer sürü üyeleride aynı şeyleri yaşamıştır. Onlara da yardım edebilirsin. Unutma sen doğuştan gerçek alfasın. Beni istediğin zaman bulabilirsin. Seni hiç yalnız bırakmadım." Dedi. Ben sadece onu dinliyordum. Aslında ona inanmak istemiyordum çünkü işler daha çok zorlaşıcaktı. Ya annemin mektubu ne olucaktı ? O bana Alex e inanmam gerektiğini söylemişti. Bunu sormadan edememiştim. Tam sorucaktım ki Peter benden uzaklaşmaya , Alex in de sesi gelmeye başladı. Bana kalk artık uykucu diyordu. Kalktım ama ondan iğrendiğimi hissetmeye başlamıştım. Onu gördükçe Peter ın bana gösterdiği şeyler aklıma geliyordu buda iğrenmeme sebep oluyordu. Fakat hissettiklerimi ona hissettirmemeliydim. Zoraki bir biçimde Alex e gülümsedim. Oda bana "Hadi yemek vakti, halan bizi bekliyo." Dedi. Bende tamam anlamında başımı salladım. Ve merdivenlerden aşağı inip yemek masasına oturduk.