★ Author's Note: ★
I dedicate this story to: OtakuKagamineLen ♥ wiv much love. ^_^
Sige na po, nakieksena lang po. Teehee~ Basa na po ulit kayo. ^_^ Love you all po! Please vote, comment or share kung nagustuhan niyo. *throws kisses and hugs sa inyo ^^*
-Dee
†x★x†
Binuhat na namin siya sa huling hantungan niya— este, ako lang pala. Aysst, panira moment... Yun nga, binuhat ko na siya. Nakakaiyak. Parang kailan lang kami nagkita... tapos iniwan lang niya kami. Paano niya ito nagawa? Kung di man sa kanila... Sa akin? Bakit?
Nanlulumo kong hinukay ang huling hantungan niya. Nakakaawa ang pagkamatay niya. Hindi niya deserve yun. Dapat, mas engrande pa yung libing niya. Yung nararapat sa kanya. Para naman makatarungan yung pagkamatay niya...
Wala naman pala akong karapatan... Kasi, ako ang pumatay sa kanya. Ako yung naghatid sa kanya sa huli niyang hantungan. Napatigil ako tapos napasulyap sa langit.
"Alam kong naririnig mo ako..." Bulong ko sabay pahid sa luhang nanganganib na lumabas sa eye sockets ko.
"Ai, kunin mo yung video cam..." Narinig ko sa kung saan. Napalinga ako sa likod ko at pranning na nagikot ang mga mata ko sa paligid. Ano yun?
"Sinong nandiyan?" Takot kong usal. Nanginginig akong nagintay ng sagot pero wala... Gusto ko na talagang kumaripas... GUSTONG GUSTO ko na talaga... Kaso, paano na ang libing dito? Eh sa ako lang yung nandito para sa kanya. Kaya kahit ikamatay ko pa ang paglibing sa kanya... Bahala na.
-_-
Nagpatuloy ako sa paghukay ng kanyang libingan. Grabe. Nakakabingi yung katahimikan (oxemoron please -_-). Nang kumbinsido na ako na malalim na yung nahukay ko, dahan dahan ko na siyang inilibing. Pinipigilan kong humagulgol... Pero...
SCRATCH THAT. T M T II-IYAK KO TO E SA MAMIMISS KO SIYA EH!
Habang unti-unting natatabunan ng buhangin ang kabuuan niya, mas tumitindi ang urge na sumuko. Nakakapanlumo. Nasunog siya, dating siyang pula pero maitim na siya. Dati siyang buhay pero patay na siya...
Nang matabuban ko na siya ng lupa... Tumayo na ako para magpaalam.
"Babalik ka na sa buhangin, beybi. See you sa heaven ha?" Mangiyakngiyak kong usal bago pa ako tuluyang humagulgol.
Pumasok na ako bahay. Nagpunas muna ako ng luha at hinarap yung tatlo sa sala. Nang pumasok ako, tinarayan ko sila...
"O? Tinitingin niyo diyan?" Sabi ko. Parang matatawa kasi si Aica. Siya pa naman yung klase ng tao na kapag natatawa, pag di napalabas ma susuffocate. -__- Maawa kayo sa kanya. Patawanin niyo na. "Wag mong pigilan, Ai. Ilabas mo."
Pagkasabi ko nun. Humagikhik na siya ng tawa at tinaasan ko lang siya ng kilay. Nang matapos na siyang maglabas ng hinaing (at nahihingal pa siya sa kakatawa -_-) natahimik ulit yung kwarto. Tinignan ko lang yung tatlo ng masakit.
"Akyat lang ako sa kwarto. Kayo muna bahala rito." Sabi ko sabay alis.
---
"K-kuya." Panimula ko. "Grabe talaga si mama. Natapon na ang turnilyo. Dali, hanapin natin!"
Natawa si Kuya. "Sis, menopausal kasi si Mama kaya ganun."
"AT SINONG MENOPAUSAL ANG PINAGUUSAPAN NIYO?" sigaw ng boses ni Mama.
"WALA MA! TULOG KA NA JAN!" -Kuya
Nanahimik na si Mama pagkatapos nun. Grabe. Di ako makapaniwala. Okay pa ba yung mama ko? O nabaliw na? Alam niyo ba kung anong nangyari kanina?
"Patingin nga." Sabi ni papa sabay hablot ng video. Nagplay na yung video na si mama ang itinatampok.
Grabe talaga. Di ko talaga matigilang matawa kaya linagyan ni Kuya ng marshmallows yung bibig ko. -_- Muntik na akong mabulunan kung mamarapatin niyo.
"Pa, ipatingin na natin si mama." Seryosong usal ni Kuya.
"Pinagiisipan ko pa nga Nak." -Papa
"Eh bakit pinagiisipan mo pa? Eh sa malala na si mama eh."
"Eh, baka di rin gumaling eh." -Papa.
"-_-" Kuya
"^_^" Papa
"-_-" Kuya
"^_^ Incurable case na siya." -Papa
"Pa," panimula ni Kuya. "Kung di lang kita ginagalang? Kanina pa kita nasapak." Napailing si Kuya.
-_- Tama Kuya. I agree.
"Okay. Di effective yung joke ko." Papa
Napaface palm si Kuya. Di lang isa ang pro-problemahin namin ngayon. Si mama, nabaliw. Si papa, nakakamatay ang terrible sense of humor...
Sino na ba ang matitira kung isa pa samin ni Kuya yung masira? T _ T OH NO. AKO NA RIN. WAAAAAH ~
"Bunsoy?" Nagaalalang tanong ni Kuya.
"Kuya," mangiyangiyak kong usal. "Baliw na ako."
Napaiyak na lang si Kuya matapos nun...
At iyan mga kaibigan ang istorya kung paano inilibing ang tocinong nasunog noong Chapter 2 at kung paano isa-isang nabaliw ang pamilyang Fortalejo. -_-
Bye na. Bow.
BINABASA MO ANG
Living With "The Seventeen"
AcakHello! Ako nga pala si Vyvjan Aica Fortelajo. You can call me, Aica!~ Nga pala, 19 years old na po ako ngayon saka... Ewan ko ba. Nakikitira sa bahay ng mga idol ko? :) Hehehe. Sabi ko na nga ba di ko maeexplain eh. Basta, yun nga. Nakatira ako sa k...
