Zapomniana...

Moje Życie Jest Koszmarem...

-Nam, nic się nie stało, wiesz Patrick, Ashton, Alice i ja zdecydowaliśmy że do nas nie pasujesz, dobra nara bo jeszcze ktoś zauważy że rozmawiam z czymś takim ja ty- czułam się strasznie, nie mogłam powstrzymać się od łez. Poszłam do szafki szkolnej po potrzebne książki, kiedy przechodziłam przez korytarz szkolny, zauważyłam że jestem obiektem kpin i żartów...
Kiedy weszłam do klasy, usiadłam w swojej ławce, Cała klasa wybuchła śmiechem, kierując swój wzrok na mnie.
Kiedy weszła już pani od angielskiego, ktoś krzyknął- Idiotko w pierwszej ławce spojrz na swój tyłek- po czym wybuchł śmiechem. Ze łzami w oczach zobaczyłam na swoje krzesło które było oblane ketchupem, na moich białych dresach powstała wielka czerwona plama. Nie zastanawiając się wybiegłam z klasy gorzko płacząc. Wpadłam do damskiej łazienki, zamknęłam drzwi i wyciągłam z plecaka ostrze,którym zrobiłam wiele głębokich ran na rękach. Krzyki nauczycieli stawały się coraz, cichsze... Aż w końcu straciłam przytomność. Kiedy się obudziłam, spostrzegłam że leżę na szpitalnym łóżku. Przy moim łóżku byli rodzice... Którzy tłumaczyli że nie powinnam tego robić...
...
Nareszcie nadszedł dzień wyjścia ze szpitala, bałam się co się będzie działo kiedy pójdę do szkoły, na samą myśl po policzkach spływały mi łzy...
Mama oznajmiła mi że dzisiaj będzie impreza z okazji 19 urodzin mojego brata.
Nie zastanawiając się zapytałam kto na niej będzie, mama powiedziała że przyjaciele i dziewczyna tomasa. Bałam się,chcę ten dzień spędzić sama w moim pokoju...
Nasi rodzice dziś jadą do hotelu, dlatego że Tomas, mój brat wyprawia dzisiaj imprezę.
...
Właśnie przyszli...boję się...nie wiem co mam robić, strasznie źle się czuje, ale nie zejdę tam na dół po tabletki... Jednak muszę...Idę.. Drżę ze strachu w końcu mnie zauważają...