Yağmurlu bir havada Eylül okuldan eve giderken biriyle çarpışmış ve elinde ki kitaplar yere düşmüş. Kafasını kaldırdığında çocuğun da ona yardım etmek istediğini anlamış. Çocuk:
- Özür dilerim. Isteyerek yapmadım. Istersen yardım edeğim?
Eylül:
- Teşekkür ederim ama yardımına gerek yok.
Çocuk:
- Tamam. Iyi günler.
Eylül yoluna devam etmiş. Ama çocuk hala aklından çıkmamış. Çocukta Eylül' ü aklından çıkartamamış. Eylül ertesi gün okula gittiğinde o çocuğu görmüş. Sınıfa girmiş ve kapıdan o çocuk girmiş. Öğretmen onlara çocuğun sınıfa yeni geldiğini söylemiş. Çocuk Eylül' ün yanına oturmuş ve Eylül' le konuşmaya başlamış.
Çocuk:
-Naber ufaklık demiş.
Eylül:
-Şimdi ufaklık mı olduk? demiş.
Çocuk:
- Geçmiş geçmişte kalmıştır demiş.
Eylül sinirli bir şekilde dersten çıkmış. Çocukta arkasından gitmiş ve
- Ben senin gibi ufaklıklara kalmadım demiş.
Eylül:
- Seninle uğraşamıycam. diyip gitmiş.
Eylül eve giderken ağlamış ama içinde çocuğa karşı bir duygu varmış ve bu duygu nefret değilmiş... Ertesi gün Eylül alışveriş merkezine gitmiş. Çocukta ordaymış. Çocuk kasaya gitmiş ve aldığı ürüne parası yetmemiş. Eylül bu durumu görüp çocuğa o ürünün parasını vermiş. Çocuk bu durum karşısında kıza fazlasıyla ısınmış. Eylül okula gitmiş ve kantinde oturuyormuş çocuk gelip Eylül' e evlenme teklifi etmiş. Eylül bu duruma şu cevabı vermiş:
- Evetttt demiş.
Çocuk çok sevinmiş. Ve Eylül' ü kucağına alıp götürmüş...
