Sahilde bir iki saat böyle oturduktan sonra okula gitmeye karar verdim zaten ılımda sabahtan beri arayıp duruyor. Sahille okulun arası fazla uzak değildi o yüzden yürümeyi tercih ettim. Yürüdükçe rahatlıyordum sanki. Çocuk parkını da geçtikten sonra iste okula ulaşmıştım artık. Bahçede kimse yoktu, saat dokuza geliyodu derse yeni girmis olmaliydilar.
En iyisi teneffüsü beklemek. Banklardan birine oturdum çantamdan kulaklığımı çıkarıp muzik dinlemeye basladim ve mümkün olduğunca o pisliği düşünmemeye calıştım.
Kulaklarımda bizim sarkımız yankılanıyordu. Bi an çevremdeki herşeyi unutup sadece şarkıya ve geçmise odaklandım. Kalbim acıyodu, kaldıramıyordum bana yaptığını. Ben onu ilk askim sanarken meğer ilk acımmış, meğer ilk o kırıcakmış beni. Yine ağlıyordum son iki yıldır olduğu gibi, o hayatıma girdiğinden beri her gün aglıyordum.
Çantamı banka bırakıp ağaçların olduğu yere dogru yürümeye başladım. Okula geldiğimde neredeyse hergün buraya gelip aglarım. Okul binasina biraz uzak oldugu icin pek kimse gelmez. Gelmemeleri de benim isime geliyo aslinda yoksa okulda adim deliye cıkıcak.
Bu düsünceme tebessüm ederek yurumeye devam ettim herzaman ki ağacımın yanına. Evet artık benim ağacımdı o Ilım ve Kaandan sonra en yakın arkadaşımdı,sırdaşımdı, gözyaşlarımın sessizce akmasına yardım eden bulutumdu.
Oturdum sırdaşımın yanina ve başladim anlatmaya."Selam, özlemissindir beni diye erken geldim bugün. Nasılsın görüşmeyeli, ben mi ben hic iyi degilim. Biliyomusun o geldi zar zor kapatmaya çalıştığım yarayı deşmeye geldi. Yokken daha kolaydı ona sayıp sövmek simdi ne yapicam nasil soyliycem icimdekileri nasil kusucam nefretimi!" hıçkırıklarım sesime karısmıstı. Nefes alarak devam ettim." ya o, o nasil bakicak yüzume hic mi bi anlamım yok onun icin. Nasıl dokundu ona ben olmadığımı bile bile yoksa sevmedimi beni , güzel degilmiydim onun icin, yalanmıydı hersey." zilin sesini duyunca sildim gözyaslarımı "tesekkür ederim bana katlandığın icin." ağacıma dokunup kalktim oturduğum yerden. Kalkarken bi cıtırtı duydum ama fazla önemsemedim kedidir diye.
Çantamı alıp sınıfa gittim. Ilım herzaman ki gibi oturuyor sırada ama bu sefer tedirgin.
"Günaydın" cantami sirama koyup oturdum.
"Kızım sen beni öldürecekmisin? Nerdeydin? Niye telefonunu açmadın ? Başina bisey geldi sandım."
"Ayy tamam Ilım icim sisti. Birincisi seni kesinlikle öldürmiycem. İkincisi sahildeydim. Üçüncüsü duymadım. Dördüncüsü iyiyim ben basıma da bisey gelmedi(canı saymazsak)."
"Bu ne rahatlik ya. Sabah sabah sahilde ne isin vardi?"
"Bitmeyecek dimi soruların?"
"Soruya soruyla cevap verme."
"Peki rahatlamaya ihtiyacim vardi oldu mu?"
"Oldu!"
"Gel gel hadi kızma" ılıma sarıldım. Sonra kaan geldi.
"Vay bensiz ha"
"Kıskanma gel sende" hep birlikte sarıldık. Kaan" sahi biz niye sarıldık ?"
"Aman bosverin. Hadi kantine gidelim ben cok acıktım."
"Ne zaman doydun ki"
"Kaannn!" " tamam tamam sustum."
Gülüşerek kantine indik. Kantine inince ılımın yüzü ruh görmüş gibi oldu. "Ilım iyi misin ?" Onun baktığı yere baktım hemen. Allah kahretsin simdi de buraya gelmis.
"Hadi gidelim."
"Birsen !" artık çok geç. Kaanın elini yumruk yaptığını gördüm. Sessizce
"Kaan lutfen hadi sınıfa çikalim."Ilımda başıyla onayladı.
Tam gidecekken " hadi ama bi kere konusmayı çok görme"
Durdum sonra tekrar yürurken "lütfen! Sadece bir kere"
Kaan hızla canın yanına gitti "kaan dur!"
"Lan şerefsiz sen ne yüzsüz şeysin. Yaptığın pislikten sonra ne hakla kainatın karsısına cıkabiliyosun?"
"Bizim aramizda sen karısma."
"Kaan tamam siz gidin ben gelicem."
"Birsen bırakmayız seni bu pislikle."
"Lütfen gelicem ben hemen." kaanla ılım sınıfa gittiler. Emre'ye dönüp
"Ne istiyosun?"
"Özür dilerim" yalancı bir gülümsemeyle
"Ne yani özür diledin ve herşey bittimi icimdekiler gectimi? Senin icin hersey bu kadar basit mi?"
"Tabiki değil benim icin kolay mı sanıyorsun. Seni kaybettiğim icin kendimden nefret ediyorum. Seni kırdığım icin kendimden nefret ediyorum. Sensiz geçen günlere lanet okuyorum."
"Sus! Duymak istemiyorum. Madem acı çekiyosun o zaman neden simdi geldin neden kalbim tam iyileşirken çıktın ortaya."
"Yapamadım. Yüzüne bakabilmek icin zamana ihtiyacım vardı. Ama simdi burdayim senin icin gecmisi unutalim. Yeni bir baslangıc yapalim."
"İste bu olmaz bayım siz beni kırdınız bir vazo gibi fırlattınız. Parcalarim dort bir yana savruldu toparlanmasi imkansiz. Yapmayin bayim daha fazla kanatmayin yarali kalbimi ve bayim sakın sakın bir daha karşıma çıkmayin eger gercekten beni sevdiyseniz acitmayin canimi maziyi animsatmayin."
Arkama bakmadan yurudum yurudum gecmisimi arkada birakiyordum elveda bayim bana gercekleri acida olsa gosterdiginiz icin tesekkur ederim.
