Szepty aniołów

Rozdział. 5 Sens - czy jest na niego za późno...

Ten chłopak na prawdę był inny. Czy wyglądał jak by miał depresje? Jego nadgarstki były pocięte, ciało blade od wysiłku oddychania w chorobie, ale w jego oczach były iskierki marzeń.

Dla mnie był warty życia, jego spojrzenie, obecność...

***

- Warty życia... Ono chyba tak nie myśli.
- Przecież jeszcze tu jesteś.
Chłopak spojrzał się w jej oczy...
- Widzę blizny na twoich rękach Alex, widzę determinacje w twoich oczach. Ty nie chcesz się zabić, zbyt cenisz sobie życie.
-Skąd możesz wiedzieć tak wile o życiu skoro gonisz do śmierci...

- Sofii.

-Sofii...- iskierki w jego oczach pojaśniały- zostań tutaj... - spuścił wzrok 
- Gonie do śmierci...
- A więc ja stanę się twoją śmiercią! Ja udowodnię ci dla czego tak bardzo kocham życie...

Dziewczyna podniosła jego podbródek, a ich spojrzenia się spotkały

- Nic nie nada temu wszystkiemu sensu...
- Więc czym tak właściwie jest sens. Robimy tyle rzeczy bez sensu. Po co odkrywamy świat? Po co się ranimy? Po co piszemy piosenki i wyrażamy nasze uczucia?
- Może to właśnie jest sensem, rzeczy których nie jesteśmy w stanie zrozumieć...
-Skoro ja jestem warty życia... zrób to dla mnie, nauczę cię życia...

Dziewczyna złapała się za głowę i upadła na kolana słysząc przeraźliwy huk. Bolał ją każdy fragment ciała. Łapała powietrze raz po raz dławiąc się tym co trafiało do jej płuc...

Droga nie była tak daleka, trafiła w ręce śmierci...
Czym to wszystko było...
Słodkim snem, ostatnim marzeniem spadającej dziewczyny...
Ostatnim sensem, którego odkrycie przychodzi zbyt późno.

Otworzyła oczy ostatni raz...
Nie było przy niej wymarzonego Alexa...
Nie była w szpitalu...
Leżała rozbita na chodniku, patrzyła w księżyc, a z jej głowy sączyła się krew...

Tak pamiętała jak przed rokiem przeczytała w gazecie o chłopcu którego zabiły leki...
To miał być jej cel w życiu, który się zabił bo nie wiedział, że każdy ma swoje przeznaczenie. A ona, nie umiała żyć bez księcia którego nawet nie poznała i musiała się zabić by zrozumieć jak go kochała.

Ostatni raz zamknęła oczy, a jego skrzydła ją znalazły.

***

Każdy ma swój cel, nasze małe przeznaczenie i kogoś kto jest sensem naszego życia...
Nie wolno nam odejść zbyt wcześnie, ponieważ nasz sens nie umie żyć bez swojego znaczenia, nawet jeżeli jeszcze go nie poznał.
Wszyscy zasługujemy na życie...
Nie tylko dla siebie, ale dla kogoś.