Aldığım her nefesde

pişmanlık

Karşımdaki adam bana resmen beni öldürecek gibi bakıyordu.başka bir zaman olsa belki o siyah gözlerden kendimi alamazsın.Ama şimdi sadece korkarak bakıyor ve bekliyordum. Bir kaç dakika sadece birbirimizin gözlerine kilitli kalmisdik .Esaretten ilk ben çıktım. Ve sanki hakliymisim gibi "sen ne sağlanıyordu senin tanımıyorum ben dedim saf ayağına yatarak.

Benmi sacmaliyorum holdinigime gelip bir sürü deli saçması şeyler yazıyorsun ve ben sacmaliyorum oylemi.Evet ayna şimdi m usadenle deyip kapıyı kapatırken kapının arasına ayağını koyup itti ve iceriye girdi. Konuşmamız bitmedi henüz yürüyerek oturma odasına gecdi ve koltuğa oturdu hemde çok rahat bir biçimde. Ağzım açık kalakaldım. Ya sen nasıl içeri böyle girersin burası yol geçen hanı mı . Çık dışarı hemen hırsla ayağımı yere vurdum.

Bana baktı asıl sen kimsin de benim hayatımın içine modoslama daldin resmen. Ofkeliydi ve öfkesinde sonuna kadar haklıydı. Bak tamam haklısın çok özür dilerim ben dedim kısık çıkan bir sesle ama ben böyle olacağını nerden bilebilirdimkmi yani gazete ys çıkacağını sesim sonlara doğru bayağı bir kısılmış di çünkü su an karşımda sanki bir kasırga vardı ve benide kendinle beraber sürükleyecek di şimdi. Ayağa kalktı yanıma doğru gelmeye başladı o bana adım attıkça Bende arkaya arkaya adım atıyordum. Sırtım duvara gelince durmak zorunda kaldım .Onunla duvar arasında kalmisdim. Çok yakinimdaydi aramızda hiç mesafe yokdu. Ve ben sanki kilometrelerce koşmuş gibi nefes nefeseydim. Kollarimdan beni tuttu ve yaklasdi ve tam kulagimin dibinde nefesin hissetmek beni titretmeye yetiyordu. Neden titriyorsun sevgilim yoksa usuyormusun çok yakindimmda .ve sözlerini idrak edemiyorum bana yaklasdi yaklasdi ve dudaklarimdan öptü gerisi bende karanlık çünkü bayilmisdim galiba