Ağlayan Rüzgar

KEDILER

Medya da ki kedi benim adı ise GARFIELD .
Arkadaşlar kediler nankör deniyor ama bence yanılıyorlar. Tüm canlılar yapılan iyiliği çok çok iyi biliyor. Ben size bu bölümde kedim Garfield ı nasıl buldum ve neler oldu onu anlatacağım.
Bir sonbahar günü . Yağmur ve rüzgar adeta dans ediyor . Çocuklu bir kedi ise odunlarin arasına saklanıyor. Tek gayesi çocuklarını korumak. Ama karinlari aç. Bu nedenle yavrularını orada bırakıp gitmek zorunda. Öyle de yaptı. Gitti ama geri dönemedi. Tam dönüyordu yavrularina yaklaştı ki traktör çarptı. Kafasının üzerinden. Onu gören köyün yaşlı adamı Mahmut amca tüm yavruları alır . Taki içlerinden en celimsiz olan turuncu kedi hariç. Çünkü o kedi korkmuş ve kaçmaya çalışmış ama arka ayağı sıkıştı. Mahmut amca o minik kedinin sesini duydu fakat alamadı. Ben ise köye daha yeni geldik. Eşyaları indir, hasretlik gider falan baya sürdü. Sonra ben o ortamdan sıkıldım ve kendimi dışarı attım. Bizim köyde pınar diye bir yer var orada yaz kış soğuk su akar ve suyun sesi hariç hiç ses yoktur. Ben de oraya gittim. Oturdum. Hatta kendi kendime konuştum. Ta ki o sesi duyana kadar. "Meow" . Bi an korktum . Sonra meraklı kişiliğim sağolsun o sesi bulmaya çalıştım. Odunlardan geliyor. Yoksa odunlar konuşuyor mu? " eyvahlar olaaaa" hemen odunlarin arasına baktım o 1 çift minik göz ile karşılaşınca ufak bir çığlık attıktan sonra kedi olduğunu anladım ve elime aldım. Malesef 2 dk geciksem ölebilirmiş. Eve getirdim. Sobanın yanına ufak bir kutu koydum içine süt ve biraz sosis. Bana alıştı. Ben de ona herkes gibi " boncuk, Maviş vs." Koymam sonuçta ben farklı bi kisiyim. O yüzden tüyleri nedeniyle ona "Garfield " koydum. Ama ev şartları ile İstanbul'a kedi ile dönemem ve annem hayatta eve koymaz ben de çok güvendiğim ve sevdiğim Nagihan ablama verdim. Onun ile çok ii anlaştı. Ben bir daha ki yıl geldiğim zaman e normal olarak bana biraz trip attı. Ama sonra o kişinin ben olduğumu anladı ve artık o da mutlu ben de mutlu.

Sizi cok love you ♥♥♥♥♥