Diğer Yarım (One Shot) ✓

Diğer Yarım Part2

Sabah uyandığımda Sehun'un kollarındaydım. Bana huzur veren tek yer..

Lanet olsun ki kısa sürede uyanmıştı. Beni yataktan kaldırmaya çalıştığında kolumu bile kıpırdatamıyordum.

"Kahvaltı etmeliyiz Channie. Biraz enerji depolarsan belki kolay olabilir."

"Bilmiyorum Sehun. Sanırım ben öle-"

"Sus! Öyle bir şey olmayacak tamam mı?! Onu bir daha düşünme ve söyleme Chanyeol. Sakın bir daha öyle bir şey aklından geçirme!"

"T-tamam."

"Keşke tek başıma arayıp bulabilsem."

"Onu görmem gerek biliyorsun."

"Biliyorum, bu yüzden lütfen bana yardımcı ol. Şimdi boynuma sarıl. Aşağı inip kahvaltı edeceğiz. Sana birkaç ilaç vereceğim."

"Ne ilacı?"

"Vitaminler falan.. Enerjiye ihtiyacın var. En azından şu lanet olasıca diğer yarını bulmamız için yeterli enerjin olması gerek."

Beni kucaklayıp salona indirdi. Kahvaltımı elleriyle yedirmesine izin vermişti. Onun dostça ilgisini aşkla kabul ediyordum.

İlaçlarımı da verdikten sonra hızla odaya gidip bana kıyafet getirdi. Elinden almaya çalışsam da reddedip giyinmeme yardım etti.

"Ne düşünüyorum biliyor musun?"

"Ne?"

"Birlikte yaşamalıyız. Uzun zamandır arkadaşız. Ayrı evlerde kalmamız çok anlamsız. İkimiz de yalnız yaşıyoruz. Zaten onu bulana kadar burada kalacağım. Ne dersin? Sence de iyi bir fikir değil mi?"

Bunları söylerken beni giydirmeyi bitirmiş etrafı topluyordu. İçeri gidip bir ilaç daha getirdi. Şurup gibi bir şeydi ve iğrenç kokuyordu. Bir kaşığa doldurup ağzıma tıkıştırdı.

"Evet ne diyorsun bu fikre?"

"Bu.. A-aslında iyi fikir. Yani eğer ben yaş-"

"Tamam sus!"

Maalesef ki kurtulacağıma inanmıyordum. Diğer yarı saçmalığını bulabileceğimize ve tekrar bölünen ruhumu birleştireceğime inanmıyordum.

Belki ölmekten korkmuyordum ama korktuğum bir şeyler vardı. Sehun'a bir gün aşkımı itiraf edebilmenin hayalini kurardım hep. Ama bunu gerçekleştiremeyecektim. Yıllardır içimde büyüttüğüm sevgimi ona söyleyemeden ve yaşayamadan ölecektim.

"Heeey! Gözlerin neden doldu Chanyeol?! Aklından saçma sapan şeyler geçirmemen gerektiğini söylememiş miydim sana? Kalk dışarı çıkıyoruz. En sevdiğin yerlere giderek başlayacağız."

"Arabayla dolaşacağız değil mi?"

"Evet, ama inip insanlarla konuşmamız da gerekecek. Yanımıza enerji verecek yiyecek, içecekler ve ilaçlar aldım."

"Ya bulamazsak?"

"Bugün olmazsa yarın bulacağız dostum. Bu yüzden endişelenmemelisin."

"Evet.. D-dostum.."

Kalbimi yaralayan o lanet kelimeyi her söylediğinde yorganın altına girip saatlerce ağlamak istiyordum. Ama toparlanmalıydım. Bu yüzden ağlama isteğimi geri gönderip benim için çırpınan arkadaşıma gülümsedim.

Tüm günü benim gitmeyi en sevdiğim yerleri dolaşarak geçirmiştik. Her yere en az üçer kere baştan gidip etrafta gördüğümüz herkesi incelemiştik. Zamanın çoğunu arabada geçirsem de yorgunluğum artıyordu. Kollarımda birkaç yara daha belirmişti.