İmmoral/Jb

0.1

Karşısındaki masada beni gördüğünde başını eğerek kızaran yanaklarını gizlemeye çalıştı.

O gün lanet olası telefonum yüzümden onu elimden kaçırmıştım.

Ve şimdi ona ahlaksızca şeyler yaptığımı hayal ederek onu izliyordum.

"Şunu keser misin Lena?"dedi yanındaki kıza. Kaşlarımı çatarak yanındaki kıza baktığımda onunda sırıtarak bana baktığını gördüm.

Kızıma döndüğümde kıpkırmızı olmuş bir şekilde bana bakıyordu. Ona baktığım an gözlerini kaçırdı.

"Beni dürtüklemeyi kes."

şapkamı alarak oturduğum masadan kalktım ve karşılarındaki boş sandalyeyi çekip oturdum. Yanındaki Lena denen kız neredeyse ağzı yırtılacak şekilde sırıtıyordu.

"Merhaba."dedim kızıma doğru sırıtarak."Seni tanıyor muyum?"

Dediğim şeyle normale dönmüş yanakları yeniden kıpkırmızı kesildi."Gitsek iyi olacak Lena."

Arkadaşına seslendiği halde bana bakarak konuşmasına karşın güldüm.

Yanındaki kız, Lena, gülerek başını onaylamayan şekilde salladı."Biraz daha kalabiliriz."

Sırıttım."Seni şimdi hatırladım."

Gözlerini irice açarak çantasını omzuna taktı."Ne?"

"Dün lavabod-"

"Şey, uhm seni tanımıyorum."dedi teleşla sözümü keserek."Haydi gidelim."

Burnumu kırıştırarak onu izlemeye başladım. Arkadaşının omzunu hem dürtüyor hemde çekiştiriyorken ne kadar tatlı olduğunu düşündüm.

Lena,"Kes şunu."diye tısladı kızıma doğru. Mor kafa-kızımdan bahsediyorum-umutsuzca yerine oturdu ve çantasını masaya doğru fırlattı.

Neredeyse kafama isabet edecek çantadan uzaklaşırken,"Sizi bırakmamı ister misin?"diye sordum.

"Gerek yok."

Arkadaşı onun aksine beni onayladı."Olabilir, hem evi buraya uzak."

"Hayır, teşekkürler. Yürüyerek gidebiliriz."dedi ve arkadaşını kolundan çekiştirdi.

Lena kızımdan bahsederken, kızımın hem kendisinden hemde Lena'dan bahsetmesi komikti.

Lena onu umursuyor gibi görünmüyordu. Buna gülümsedim."Israr ediyorum."

Gözlerini deviren mor kafa sinirli bir şekilde Lena'nın kolunu sertçe bıraktı." Teşekkürler, ama sizi rahatsız etmek istemeyiz."

Sizi mi? Tanrım...

Ayağa kalkıp,"Ah, hadi ama. Benim için bir sorun olmaz."dedim.

"Bizim için olur."dedi az önceki kibarlığından eser bırakmayarak."Değil mi Lena?"

Lena tekrar sırıttı."Arkadaşımı evine bıraksan iyi olur, kendini iyi hissetmiyordu."

"Lena!"

Lena çantasını alıp kafenin çıkışına koştuğunda sırıtarak kolumu kızımın beline yerleştirdim."İyi misin?"

"Bir şeyim yok."diyerek elimi belinden ittrdi."Yalan söylüyordu."

"Buna sevindim."dedim gülümserken.

Beni samimi bulmasını istiyordum. Bu ona yaklaşmam için yeterli olurdu. Sanırım.

"Arabam otoparkta."dedim tekrar gülerek. "Cidden kendim gidebilirim."dedi ve kafeden uzaklaşan arkadaşına camdan sinirle baktı."Lanet olsun!"

"Bir sorun mu var?"

Bana döndüğünde hızla yanımdan geçip kafeden çıktı. Cebimden bir miktar para çıkarıp masaya fırlattım ve kızımın peşinden hızla kafeden çıktım.

"Hey!"diye bağırdım."Bekle."

Bana dönerek gözlerini devirdi. "Beklemeyeceğim."

Koşmaya başladığında bir küfür savurarak koştuğu için ahlaksızca sallanan kalçasını izlemeyi bıraktım.

Lanet olsun! Yine kaçırmıştım.