RAMPA

2. Bölüm

"Biz mi erken geldik Nihal, Aras ortalıklarda yok." dedim Aras'ı olması gereken yerde göremediğimde. "Hayır az önce mesaj atmış. Bir üst sokağın başında olduğunu yazmış." dedi yorgunluk ifadesini yüzüne takınarak. "Bu eziyet daha ne kadar böyle devam edebilir ki, her gece? Bu gece nerede kalacağız peki?" diye geri tesrlendim. Sesli bir şekilde nefesini dışarı üfledikten sonra, "Bilmiyorum. Aras bulmuştur belki." dedi düşünceli bir şekilde.
O sırada Aras'ın kendini belli etmek için el salladığını fark ettik. 5 adım sonra yanındaydım ama aynı zamanda sanki aramızda uçurumlar, dağlar vardı.
"Aymen, ne oldu lan gözlerin doldu?" Ne kadarda kafiyeli bir soru cümlesi olmuştu. Bana Nihal hep 'Aymen' derdi. Bu beni rahatsız etmiyordu, aksine daha çok hoşlanıyordum.
"Hiiiiç, esiyor ya o soğuk yapmıştır." dedim sahte bir gülümsemeyi yüzüme yerleştirirken. "Hıı. Peki." dedi verdiğim cevap ona pek samimi gelmesede. Sonra Aras'ta dönüp "Aşkım gelebildik sonunda," dedi. Küçük bir öpücük konurdu Aras'ın yanağına. Her zaman olduğu gibi gene içim titredi. Arkamı döndüm bu manzarayı daha fazla izlememek için. "Biraz üşüdüm de, bu gece nerede kalacaksak oraya gidebilir mıyız artık?" dedim titredigimi belli etmeye çalışarak. Aras ise Nihal'e karşılık vermeden bana doğru yaklaştı. Nefesi nefesime değiyordu adeta. Kalbim uçuş uçuş oldu bir anda. Üşüme falan kalmadı. "Yoksa üşüdü mu benim Işığım?" dedi. Aras'ta bana hep 'Işığım' derdi. Hep gözlerimin ay gibi ışık kaçtığını iddia ederdi. İsminden kaynaklanan birşey olsa gerek.
Sonra elindeki, kafelerde üşüyen insanların omuzlarına örttüğü polar gibi şeyi örttü omuzlarıma. Birde sarıldı...
"Ama ben kıskanıyorum haa," diye girdi araya Nihal. Aldı Aras'ı kollarımdan, "Birazda ben." diye. Aras ise... O sanki bir farklıydı o gün nedense. Daha 17 gündür sevgililer. Yeni yeni, yani ama ben bunu kendime ve Aras'a bir türlü konduramıyorum. Kafam dahayla 17 gün öncesinde kaldı. 10 saniye sonra Aras çekildi. Nihal ise elini tutmakla yetindi. Ne olduysa artık. Acaba kavga mı ettilerse Aras bu kadar soğuk davranıyor, pek bir anlam veremedim. Yol boyunca sessizlik vardı. Arada Aras'la gözlerimiz kesişiyordu. Sürekli bana bakmasına pek bi anlam veremedim.

Aras o gece çalıştığı iş yerinin sahibinden birkez daha izin almıştı bir geceyi daha orada geçirebilmek için. Sessizlik sürerken ben bozdum. "Aras artık kendimize sürekli kalabileceğimiz bir yer bakmalıyız." dedim. Gözlerimi kaçırmaya çalıştım ama beceremedim. Anladı. Güldü hafiften. "Para biriktiriyoruz ama elden bu kadarı geliyor. Ev kiraları çok yükseldi bu aralar." dedi taklidimi yapar gibi benim yüz ifademi feyz alarak. Bende sadece onun anlayabil ceği feci bir bakış attım. Önüne döndü hemen. Hafiften sırıtmaya devam ediyordu aynı zamanda. Şebek ya 'Seviyorum ilan seni!' diye haykırdım içimden. Bende gözlerimi onun üstünden çekip yürümeye devam ettim.

Merhaba :) Şuanlık okuma çok düşük ama yükseliceğine inancım var. Umarım beğenirsiniz. :))