Sonun başlangıcı bu satırlar. Yazılmayı bekleyen acemi ve bir o kadar amatör olan bir yazarın ele alacağı kitabın temellerinin atıldığı yer bu satırlar. O yüzden, bir defterin son sayfası, yani sonun başlangıcı...
''Okyanusun o kalp sıkıştıran koyu mahzeninde bulduğum inci tanesinin umudunu taşıyorum kalbimde. İçinde bulunduğum bütün kirli oyunlara rağmen sebepsizce taşıyorum onu, nerede olduğunu bilmeden hemde. Dalgalar sinirle sahili döverken iki bulutun kavuşmasına şahit oluyorum, kızgınlar. Ürperiyorum ve bu ürpertinin içimde en derinlere kadar işlemesini seviyorum. Soğuk... Kemiklerimi donduracak kadar keskin olan bu soğuğun tenimde can bulmasını seviyorum. Etrafıma bakıyorum sonra. Günah işlemenin sevap olduğu bir zamandayım. Nefesi, saniyeler önce gözünü kırpmadan bir başka bedenin nefesini kesen insanların arasına karışıyorum. Nedenini bilmiyorum ama varlığım doğduğum ilk andan beri beni buraya çeken bir gücün olduğunu iliğime kadar hissettiriyor. Bir ses beliriyor derinlerde, '' İyilik bütün kötülükleri içinde barındıran bir kelime değil miydi?...'' Deyip duraksıyor. Nereden geldiği belli olmayan ses yine belirsizliklere karışıyor, benden aldığı aklımla beraber. Kalbim kuvvetle baskı uygularken tüm bedenime ruhu çekilmiş bir beden gibi yığılıp kalıyorum.
Sonu yok artık cümlelerin, devamı yok. Beyazın haince katlettiği renklerin haksızlığı var üzerimde. Ben, Gökkuşağı birinin olsun diye kalanına olan siyah. Aldığım her nefes kadar canlı, canına kıydığım her canlı kadar ölüyüm.
Nefesi masumluğa bulanmış kan kokan bir katil, Anna.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DONATERA
Mystery / Thriller"Beyazın haince katlettiği diğer renklerin, öcünü almak için buradayım. Nefesi, saniyeler önce gözünü kırpmadan bir başka bedenin nefesini kesen insanların arasına karışıyorum. Ben, gökkuşağı birinin olsun diye kalanına olan siyah. İçime çektiğim ne...
