Louis ging op zijn hurken zitten stak voorzichtig zijn arm uit.
Zijn hart brak toen de jongen in paniek probeerde weg te kruipen en harder begon te huilen en te piepen.
"Shhh", probeerde hij zijn vriend te troosten. Het gepiep werd enkel luider en Harry kneep zijn ogen stevig dicht.
"Harry, ik doe je niets. Dat weet je toch?" probeerde Louis opnieuw. Zijn stem kraakte aan het einde van de zin.
Deze keer schoten de prachtige groene kijkers naar Louis' blauwe.
Het was Louis een raadsel dat iemand zo'n mooie engel pijn kon doen.
Minuten verstreken, en Harry's ademhaling kwam langzaam weer tot rust. Louis was er ondertussen al in geslaagd om dichterbij te komen. Stilletjes streelde hij de zachte krullen.
Harry sloot zijn ogen en genoot van het liefkozend gebaar.
Kleine liefkozende handjes.
Geen grote enge schoppen.
smalle en handige vingers die zijn haar ontklitte met alle zorg.
Geen dikke ruwe vingers die er pijnlijk aan trokken.
Heldere blauwe kijkers gevuld met bezorgdheid en liefde.
Zeker geen zwarte gaten vol met haat en walging.
Langzaam kwam Harry tot een besluit.
🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂
JE LEEST
Take me to Neverland (Dutch)
Fanfiction"So come with me, where dreams are born, and time is never planned. Just think of happy things, and your heart will fly on wings, forever, in Neverland." -Peter Pan
