"So come with me,
where dreams are born,
and time is never planned.
Just think of happy things,
and your heart will fly on wings,
forever, in Neverland."
-Peter Pan
Happend naar adem aanschouwde Harry de snelle flitsen van kleuren. Het was inderdaad prachtig. Het leek net alsof hij in het brein van een artiest was gestapt. Vreemde wolken rook in alle kleuren die je maar kunt bedenken stegen op, en hij durfde te zweren dat hij de geur zelfs kon proeven toen hij zijn mond opende.
Plots leek het alsof de tijd stil stond. De kleuren waren even snel verdwenen als ze waren opgedoken om plaats te maken voor een heldere sterrenhemel. Harry kon maar niet genoeg krijgen van dit korte reisje en keek zijn ogen uit.
Wat Harry echter niet wist was dat Louis geen enkele aandacht had voor alle schoonheid om zich heen.
Hoe mooi dit allemaal ook was, Louis was er heilig van overtuigd dat niets kon tippen aan de jongen in zijn armen. Natuurlijk had hij Harry al eerder zien glimlachen, maar dit, deze uitdrukking vol wonder en ontzag... Nee, daar kon niets te boven.
Louis' ogen gleden over de brede glimlach met kuiltjes en de kleine lichtjes in die groene ogen die helemaal straalden en nam er wel een foto of tien van in zijn hoofd.
Hij beloofde zichzelf heilig dat hij dit wonder in zijn armen zou koesteren en dagelijks zo zou laten glimlachen.
🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
