From The Past

Κεφάλαιο 8

Το πρωί κοιμόμουν σε κάτι σκληρό. Ένιωθα ένα χέρι να με χαϊδεύει. Καναπές δεν είναι σίγουρα..α εντάξει θυμήθηκα. Ο Στράτος.. Άνοιξα τα μάτια και σήκωσα το κεφάλι μου για να τον δω. Μου χαμογελούσε καθώς μου χάιδευε τα μαλλιά.
"Καλημέρα μικρό",είπε με αγουροξυπνημένη φωνή.
"Καλημέρα.. "είπα και του ανταπέδωσα το χαμόγελο.
"Πως κοιμήθηκες; "
"Εγώ κοιμήθηκα πάνω σου όχι εσύ. Πιάστηκες; "
"Όχι καθόλου. Είχα βολευτεί.. "
"Κάτι είναι κι αυτό.. "είπα και σηκώθηκα από πάνω του και τώρα καθόμουν κανονικά στον καναπέ.
"Πήρε τηλέφωνο ο Αχιλλέας.. "είπε και κάθισε κανονικά και αυτός.
"Τι είπε;Τελειωσαν;"
"Χαχαχαχα είπε απλά να πάμε από εκεί σε κάνα 20αλεπτο. Θέλουν να μας πουν κάτι.. Αν και ξέρουμε τι.. "
"Αυτούς περιμέναμε να μας το πουν είμαστε και πεντάχρονα.. "είπα ειρωνικά.
Άρχισε να γελάει. Και του πέταξα το μαξιλάρι στα μούτρα.
"Σήκω να ντυθείς."του είπα και ξεφυσηξε.
"Σε λίγο.."ειπε και ξαναξαπλωσε.
"Σήκω "του είπα ξανά.
"Τώρα.."είπε με κλειστά τα μάτια.
"Ρε Στράτο θα αργήσουμε. Τελείωνε. "
"Γιατί; κάρτα θα χτυπήσουμε; άσε με λίγο να χουζουρεψω.. Όλο το βράδυ ήμουν ανάσκελα.. "
"Εσύ μου είπες να κοιμηθώ εδώ.Σηκω δεν θα το συζητήσουμε. "
"Καλά πάνε εσύ.. "είπε και χασμουρήθηκε και άλλαξε πλευρό και έμεινε με την πλάτη προς τα μενα.
"Ρε Στράτο σε παρακαλώ σήκω.. Μη γίνεσαι και εσύ σαν και μένα το πρωί τις καθημερινές. "
"Γιατί πως είσαι; "με ρώτησε και γύρισε.
"Με τραβάει από τα πόδια η Νεφέλη..σήκω.. "
"Καλά.. Ντύσου πρώτα εσύ και έρχομαι. "είπε και σηκώθηκε αρχίζοντας να διπλώνει τα σκεπάσματα.
"Ωραία! "είπα και πήγα στο δωμάτιο του. Έβγαλα την φόρμα του και έβαλα το σορτσάκι από χθες. Πήγα στη μπάνιο, πλύθηκα και πήγα στο σαλόνι.
"Τελείωσες; "με ρώτησε.
"Όχι ακόμα μέσα είμαι.. "
"Χα -χα -χα πολύ αστείο..εχει καφέ."
"Εμα αφού με βλέπεις τι ρωτάς. Άσε τους καφέδες και πάνε επιτέλους. "
"Μάλιστα! "είπε και έφυγε. Ώσπου να βάλω εγώ τα παπούτσια ήταν έτοιμος κιόλας. Πήρα το μπουφάν και το κινητό και περίμενα στην πόρτα. Με το πάσο του. Χαλαρά. Εγώ έχω αγωνία να δω τι έγινε αναλυτικά και αυτός μου ξύνεται. Έβαλε τα παπούτσια ανάσταση.
"Ε όχι ρε τελείωσες; "του ειπα ειρωνικά.
"Προχώρα πολύ μιλάς. "μου απάντησε και άνοιξε την πόρτα και με έσπρωξε προς τα έξω. Μπήκαμε στο αμάξι και ξεκινήσαμε. Τι θα ακούσω από την ηλίθια Θεέ μου.. Το βρίσιμο πάντως δεν το γλιτώνει για χτες. Ούτε αυτή ούτε ο άλλος. Σε λίγο είχανε φτάσει. Άνοιξα την πόρτα και βγήκα έξω γρήγορα και άρχισα να πηγαίνω προς το σπίτι.
"Περίμενε παιδάκι μου. Τι τρέχεις;! "
"Άντε.. "
"Βιάζεσαι για κάτι; "
"Ναι για να μάθω τι σκατά έγινε εχθές. "
"Αφού φαντάζεσαι.."μι είπε κλείνοντας μου το μάτι.
"Για αυτό θέλω να μάθω γιατί δεν θέλω να τα φαντάζομαι.. "
"Μμμμ πονηρή μας βγήκες.. "
"Αχ συγνώμη είμαι ακόμα 19 δεν κάνει να σκέφτομαι τέτοια πράγματα. Δίκιο έχεις, θα χάσω την αθωότητα μου. Είναι κρίμα "είπα και έκανα λυπημένη φατσουλα και μετά σοβαρεψα.
"Δεν είπα αυτ..για μισό έχασες την αθωότητα σου; εννοώ.."
"Τώρα αυτό που κολλάει;! Προχώρα. "
"Δεν κολλάει.. Χεστο.."είπε.Δε κατάλαβα τώρα θα έπρεπε να του πω αν είμαι παρθένα ή όχι;! Αααα..Χτύπησα την πόρτα του σπιτιού.
"Αργήσατε λίγο ή μου φαίνεται; "είπε ο Αχιλλέας.
Γύρισα και έδειξα το Στράτο. "Μη το λες σε μένα. Κάποιος δεν σηκωνόταν."είπα μπαίνοντας μέσα και οι δύο.
"Κάποια με έπριζε να σηκωθώ. "απάντησε.
"Που είναι η Νεφέλη; "ρώτησα τον Αχιλλέα αγνοώντας τον Στράτο.
"Μέσα έρχεται.. "
"Πάω και ερχόμαστε "
Πήγα στο δωμάτιο της Νεφέλης και την είδα να ντύνεται.
"Πως περάσαμε; "της είπα και γύρισε και με αγκάλιασε.
"Πολύ καλά. Ευχαριστώ για χτες. Έγινε κάτι με τον.. "
"Όχι κοπελιά. Μιλάς πρώτη "
"Καλά.Πηγαμε βόλτα, μετά σπίτι μετά με φίλησε και.. "
"Νεφέληηηη"
"Τι;! "
"Πως τα πετάς έτσι;! Το κάνατε; "
"Εεε.. Ναι. "είπε διστακτικά.
"Σε πίεσε; "
"Όχι! Το ήθελα. "
"Μάλιστα.. Σίγουρα; "
"Με βλέπεις να το μετάνιωσα;; "
"Όχι αλλά ρωτάω εγώ τώρα.. "
"Ναι καλά σου είπα τώρα πες εσύ. "
Της είπα τι έγινε και άρχισε να γελάει.
"Καλά έκανε και σε σηκωνόταν το πρωί. Να δεις τι τραβάω.. "
"Μμμμ σε ενοχλώ κιόλας.. "
"Καθόλου. Πάμε έξω τώρα "
Βγήκαμε έξω και τους είδαμε να μιλάνε.
"Θα φάνε όλοι μαζί; "ρώτησε η Νεφέλη.
"Εγώ δεν έχω πρόβλημα μωρό μου.. Κάθομαι και το βράδυ. "
"Χα χα χα ωραίο αστείο.. "είπα.
"Έλαααα ρε σπόρε.. "
"Αχιλλέα δεν μας.. Άστο. Θα φάτε τελικά εδώ ή όχι "
"Ναι"απαντησε ο Στράτος. Όχι που θα έλεγε όχι.
"Ωραία! Ελεαννα κουζίνα! "είπε απαιτητικά η Νεφέλη.
"Τι;! Γιατί;! "
"Τι θα φάμε;"
"Αυτο που θα μαγειρέψεις.. "
"Λάθος πρόσωπο. Εμείς θα μαγειρέψουμε "
Αααα ωραία..
"Καλάαααα"..Ο Αχιλλέας με το Στράτο μιλούσαν πάλι. Εγώ με την Νεφέλη μαγειρευαμε κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο. Κάτι εύκολο. Μετά από λίγη ώρα ήταν έτοιμο.Στρωσαμε τραπέζι το τραπέζι και καθίσαμε όλοι.
"Μμμμμ γαμάτο έγινε, Νεφέλη.. "είπα όταν δοκίμασα.
"Άρα την επόμενη φορά μαγειρεύεις εσύ.. "είπε και μου έκλεισε το μάτι.
"Χχαχα ωραίο αυτό. Τώρα οπως το είπες ξέχνα το.. "της χαμογέλασα με σφιγμένα δόντια. "Καλά ειρωνεψου κι άλλο. Θα σε στρώσω καλά εγώ. "
"Αν θέλετε να πάθαιτε δηλητηρίαση πολύ ευχαρίστως να μαγειρεύψω αν θέλετε από την άλλη να φάτε ορίστε η ειδικός. "
Είπα και έδειξα την Νεφέλη.
"Είμαι σίγουρος ότι μια χαρά μαγειρεύεις και εσύ.."είπε ο Στράτος.
"Δεν έχεις δοκιμάσει για αυτό το λες "
"Ε και μπορεί να μην είσαι καλή σε αυτό,αλλα είμαι σίγουρος ότι σε άλλα πράγματα είσαι περισσότερο από καλή. "είπε κλείνοντας το μάτι του.
"Μπορεί. "του απάντησα. Καθολη την διάρκεια του φαγητού ο Στράτος με κοιτούσε έντονα. Εννοείται πως η γάτα με πέταλα από δίπλα μου το κατάλαβε και μου κλωτσουσε το πόδι. Μόλις τελειώσαμε μαζέψαμε και πλειναμε τα πιάτα.