Yazın ve baharda çocuklarım için kurduğum parkta onlar deliler gibi kan ter içinde oynarken, ben de piknik alanını hazırlarım. Yaptığım börek, elmalı kurabiye ve damla çikolatalı kekle piknik yapar çimlerde yuvarlanırız diye hayallerimle oyalanıyordum mütemadiyen.
Sabahları uyanır uyanmaz sabahlığımı giydim mi üzerime, bir fincan kahvemle birlikte doğru, ayaklarım çıplak, çimlerden enerji toplamaya, kokladığım çiçeklerimle beynimdeki hücreleri yenilemeye gidebilirdim bahçeme.
Kışları da çok keyifli ama yazları başka olacaktı. Dostlar gelecekti sırayla ya da bir arada bazen. Kaç doğum günü, kutlama görecek bu bahçe, kaç kere mangal sefası, tokuşturulan kadehler, söylenen şarkılarla şenlenecekti bahçem. Kar yağacak, yağmur yağacak ve ben hiç bahçeden kopmayacaktım.
Bahçe katındaki şömineli salondan dışarıyı izleyecek, kitabımı okuyup bol bol hayattan çaldığım dinlenme saatinde keyif almaya bakacaktım.
Bu tür hayalvari anlar içerisinde yaşarken ne mi oldu dersiniz?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yağmur Koklayanlar
RomanceCama vuran alevlerin yansımasında huzurun tadını çıkarırız sanmıştım.
